Anaplazmoza trombocytarna psów

Leczenie

W związku z tym, że A. platys jest patogenem wewnątrzkomórkowym, niewiele chemioterapeutyków wykazuje skuteczność w zwalczaniu infekcji na jej tle. W terapii przyczynowej anaplazmozy najbardziej efektywną grupą antybiotyków są tetracykliny W przypadku TA lekiem z wyboru jest tetracyklina nowej generacji – doksycyklina. Mechanizm jej działania polega na hamowaniu syntezy białek przez łączenie się z podjednostką 30S rybosomów bakteryjnych (Dzięgiel i in. 2013). Lek ten należy podawać z wodą lub jedzeniem, aby zapobiec zapaleniu przełyku (McGrotty i Knottenbelt 2006). Jeśli zwierzę nie przyjmuje leków per os, antybiotyk można podawać dożylnie, co jednak obarczone jest niebezpieczeństwem wystąpienia zapalenia żył (Dzięgiel i in. 2013).

U psów doksycyklinę zaleca się podawać w dawce 10 mg/kg p.o., 2 x dz., przez 10 dni. Inne antybiotyki, które mogą być stosowane jako alternatywa wobec doksycykliny, zestawiono w tab. 1.

Tab. 1. Schematy leczenia anaplazmozy trombocytarnej psów

Z uwagi na fakt, iż doksycyklina obciąża wątrobę, wskazane jest przed rozpoczęciem leczenia pacjenta, a następnie po tygodniu trwania terapii, wykonanie badań aktywności enzymów wątrobowych. Przy znacznej trombocytopenii oraz pojawieniu się niedokrwistości obok antybiotykoterapii wspomagająco można podać prednizolon lub prednizon w dawce 1-2 mg/kg p.o., co 12 h, przez 5 dni (McGrotty i Knottenbelt 2006).

Zagrożenie dla zdrowia ludzi

Informacje dotyczące chorobotwórczości A. platys dla ludzi są fragmentaryczne. W Wenezueli od 1992 roku opisano kilka przypadków tej choroby o ciężkim przebiegu, jednak w żadnym z nich infekcji nie potwierdzono badaniami molekularnymi (Arraga-Alvarado i in. 1996, 1999).

W najbardziej ostrej formie anaplazmoza trombocytarna wystąpiła u 17-letniej kobiety, u której rozwinęły się objawy nasuwające podejrzenie infekcji wirusowej takie jak: silna niewydolność oddechowa, wysypka, powiększenie wątroby i śledziony, zaburzenia ze strony układu ...