Użycie gipsów żywicznych w rehabilitacji kopyt

Pojawienie się gipsów syntetycznych w latach dziewięćdziesiątych zrewolucjonizowało leczenie złamań. Gipsy syntetyczne są dużo lżejsze i trwalsze niż tradycyjne opatrunki gipsowe, co więcej, przepuszczają one promienie rentgenowskie, pozwalając na bieżące śledzenie zrostu kości (1). Tradycyjne opatrunki gipsowe były również stosowane w podkuwnictwie, a wynalezienie gipsów syntetycznych umożliwiło rehabilitację wielu schorzeń kopyt (2-4).

Zastosowanie gipsów

Tradycyjnie stosuje się gipsy syntetyczne przy uszkodzeniach puszki kopytowej (4, 5). Spełniają one swoją rolę także przy mniejszych uszkodzeniach spowodowanych długotrwałym kuciem i/lub kruchą ścianą. Po aplikacji gipsu podkowę przybija się częściowo do uszkodzonej ściany kopyta, a częściowo do „nowej ściany” z gipsu. Gdy „nie ma do czego przybić”, gips syntetyczny ratuje sytuację (ryc. 1a-b).

Drugim częstym zastosowaniem gipsów jest postępowanie przy ochwacie (2, 6, 7). Celem zastosowania gipsu na puszkę kopytową w kopycie ochwaconym jest jej stabilizacja. Najlepsze rezultaty uzyskuje się jednak przez gipsowanie nie tylko kopyta, ale kończyny od kopyta do stawu pęcinowego włącznie (8). W praktyce terenowej najczęściej spotyka się aplikacje jedynie na puszkę kopytową ze względu na łatwość zastosowania.

Kolejnym powodem zastosowania gipsów syntetycznych, nieopisanym do tej pory w literaturze, lecz stosowanym przez autorki, jest odbudowa niskich piętek z położonymi kątami wsporowymi (ryc. 2). Kąt kątów wsporowych co najmniej 5 stopni niższy niż kąt przedniej ściany kopyta określamy jako położone kąty wsporowe (9). Położone kąty wsporowe są czynnikiem ryzyka wystąpienia podotrochleozy (10). Niski kąt kątów wsporowych jest pozytywnie skorelowany z występowaniem urazów mięśniowo-szkieletowych (11). Położone kąty wsporowe są najczęściej spotykanym zniekształceniem kopyt. Występują u 52% koni niewykazujących kulawizny, a 1,5 razy częściej u koni kulawych (12).

Przykłady zastosowania gipsów

Przyp...