Biegunka poodsadzeniowa. Rozpoznanie, leczenie i zwalczanie

Rozpoznanie kliniczne, epidemiologiczne oraz sekcyjne

U świń z biegunką wstępne rozpoznanie opiera się w większości przypadków na obrazie klinicznym, który charakteryzuje się objawami ze strony przewodu pokarmowego wywołanymi przez E. coli (1). Uwzględnia ono wiek prosiąt, okoliczności wystąpienia choroby oraz objawy takie jak: obecność śladów kału w okolicy krocza, biegunka, odwodnienie i śmierć. Wstępne rozpoznanie można postawić na podstawie stwierdzenia alkalicznego pH kału spowodowanego biegunką wydzielniczą (2). Postaci jelitowej zakażenia E. coli można jednak przypisać bardzo niewiele specyficznych zmian patologicznych.

W rozpoznawaniu biegunki poodsadzeniowej wywołanej przez E. coli pomocny może być charakterystyczny zapach znajdującej się w jelicie cienkim treści stwierdzony podczas badania sekcyjnego.

Jeżeli to możliwe, preferowane jest wykonanie badania sekcyjnego jednej lub większej liczby chorych świń, przy  zachowaniu jak najkrótszego czasu od momentu eutanazji do samej sekcji, aby ograniczyć do minimum skutki autolizy (Ryc.1).

Ryc. 1. Prosię po odsadzeniu z objawami biegunki przesłane na badanie sekcyjne. Jelito cienkie jest rozdęte gazem oraz płynem, z niewielką ilością innych specyficznych zmian makroskopowych

Interpretacja zmian makroskopowych powinna uwzględniać to, czy jelita pochodzą od zwierzęcia poddanego eutanazji, czy martwego (3). Obecność bakterii Gram-ujemnych, zazwyczaj ściśle przylegających do błony śluzowej jelita cienkiego, stwierdzona w badaniu histopatologicznym, wskazuje na chorobę wywołaną przez szczepy ETEC. 

Diagnostyka różnicowa 

Rozpoznanie różnicowe biegunki poodsadzeniowej oraz choroby przewodu pokarmowego wywołanej przez zakażenie E. coli powikłane przez wstrząs, szczególnie gdy występuje wysoka śmiertelność i dłuższy odstęp czasu od momentu odsadzenia, powinno obejmować salmonellozę oraz wirusowe zapalenie żołądka i jelit (TGE). 

Identyfikacja patogennych E. coli

Pierws...