Stop mastitom! Przed dojem

Dój, z praktycznego punktu widzenia, nie rozpoczyna się na hali udojowej, lecz już w momencie prowadzenia krów do poczekalni. Etap ten bardzo często jest bagatelizowany, wpływając negatywnie na dój właściwy. Zdarza się w skrajnych przypadkach, że najlepsze procedury na hali udojowej są zniweczone poprzez nieprawidłowe obchodzenie się z krowami podczas naganiania.

Analizując cały proces, powinniśmy skupić się na 4 etapach:

zaganianie zwierząt do doju oraz oczekiwanie na poczekalni,przygotowanie krów do doju,dój właściwy,zakończenie doju oraz opuszczenie stanowiska udojowego.

Sam dój powinien być możliwie szybki, nie powinien wpływać negatywnie na jakość strzyka oraz odporność krowy.

Jest to możliwe tylko przy odpowiednim poziomie oksytocyny. Oksytocyna, która jest hormonem wydzielanym przez centralny układ nerwowy do krwiobiegu, należy do głównych mediatorów odruchu oddawania mleka poprzez skurcz komórek mioepitelialnych. Działanie oksytocyny powoduje również, że masa połączonych naczyń krwionośnych u podstawy strzyka wypełnia się krwią, przez co jest on bardziej wyprostowany, co pozwala na łatwiejsze wydojenie. Oksytocyna stymuluje również mięśnie całego wymienia do działania w celu oddania mleka. Wydzielanie oksytocyny ma zatem zasadnicze znaczenie dla optymalizacji produkcji mleka.

Obecnie hodowla bydła jest zorganizowana w taki sposób, aby zwierzęta były trzymane w kontrolowanym i powtarzalnym środowisku (zamknięty obora, czas karmienia, czas dojenia, pracownicy), gdzie codziennie zwierzęta spotykają się ze znanymi dźwiękami, zapachami oraz sprzętem. Każda pozytywna lub negatywna zmiana środowiska powoduje pewne reakcje fizjologiczne bydła. Negatywne bodźce, takie jak ból, krzyk, nowe otoczenie (szczególnie dla jałówek), strach przed osobami przebywającymi przy dojeniu, zakłócają homeostazę zwierząt i wprowadzają je w stan niepokoju.

W stresującej sytuacji powstaje związek między układem nerwowym, hormonalnym i układem odpornościowym.

...