Profilaktyka chlamydiozy u bydła – doświadczenia własne
Od najdawniejszych czasów zarówno ludzie, jak i zwierzęta byli narażeni na zakażenia czynnikami biologicznymi powodującymi szereg chorób. W XIX wieku naukowcy odkryli czynnik etiologiczny wywołujący schorzenie o nazwie „jaglica”. Jednak dopiero w I połowie XX wieku badacze wyizolowali i opisali Chlamydia psittaci, patogen powodujący papuzicę. Następnie przez wiele lat starano się usystematyzować i sklasyfikować te drobnoustroje. Dopiero rozwój metod biologii molekularnej, dokładne poznanie cyklu rozwojowego oraz budowy chlamydii pozwoliły na stworzenie aktualnej systematyki rodziny Chlamydiaceae (ryc. 1).
Bakterie te mają kształt ziarenek, są Gram-ujemne, nie posiadają rzęsek i nie wykazują ruchu. W odróżnieniu od dużej części innych bakterii nie posiadają sztywnej warstwy peptydoglikanu, jednak ich ściana komórkowa zawiera LPS (lipopolisacharyd). Patogeny te są bezwzględnymi pasożytami komórkowymi o złożonym, dwuetapowym cyklu rozwojowym, polegającym na przemianie ciałka elementarnego (zewnątrzkomórkowa forma zakaźna) w ciałko siateczkowate, które jest aktywne metabolicznie (wewnątrzkomórkowa forma wykazująca zdolność podziału). Pod wpływem stosowanych antybiotyków lub wpływu białek, szoku termicznego ciałka siateczkowate mogą przeistoczyć się w tzw. ciałka przetrwałe, które powodują przewlekłą postać choroby. Po zakończeniu podziałów ciałka siateczkowate przekształcają się z powrotem w ciałka podstawowe, których wydostawanie się z komórki gospodarza skutkuje często jej obumieraniem. Powoduje to pojawianie się zmian o charakterze ropno-martwicowym.
Bakterie te są wrażliwe na wiele środków dezynfekcyjnych oraz na zmianę pH. W wodzie są w stanie przeżyć do 20 dni, a w suchym kale do kilku miesięcy. W terapii doraźnej skuteczne są antybiotyki z grup takich jak: tetracykliny, fluorochinolony [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii