Nowe parwowirusy świń w Polsce i na świecie
Parwowirusy to małe, pozbawione otoczki wirusy, których materiałem genetycznym jest pojedyncza nić DNA o wielkości genomu 4-6,3 kb (1). Posiadają dwie główne ramki odczytu ORF (Open Reading Frame). ORF1 znajdująca się na końcu 5’ koduje białka niestrukturalne odpowiedzialne za replikację wirusa (NS1, NS2, NS3), a ORF2 koduje białka kapsydu (VP1, VP2, VP3) i znajduje się na końcu 3’. Dodatkowa ramka odczytu, ORF3, występuje w środku genomu wirusów należących do rodzaju Bocaparvovirus i koduje niestrukturalne białka (NP). Choć nie znana jest funkcja białek NP, to wykazano, że białko NP1 jest niezbędne w replikacji u Canine Minute Virus (wirus u psów, CMV) należącego do bocaparwowirusów (2).
Wirusy mogą być inaktywowane poprzez zastosowanie formaliny, β-propiolaktonu, hydroksylaminy, promieniowania ultrafioletowego i czynników oksydacyjnych takich jak podchloryn sodu, jednak agregaty wirusa są nieco bardziej oporne (1).
Rodzina Parvoviridae składa się z dwóch podrodzin: Parvovirinae, w której znajdują się wirusy zakażające kręgowce, oraz Densovirine, która zawiera wirusy zakażające stawonogi. Choć większość wirusów z podrodziny Parvovirinae powoduje tylko łagodne lub subkliniczne zakażenia, to niektóre z nich wywołują ciężkie objawy chorobowe u wielu gatunków zwierząt, w tym u ludzi (parwowirus B19 odpowiedzialny za rumień zakaźny, erythema infectiosum), psów (parwowiroza), kotów (panleukopenia) i świń (głównie zaburzenia w rozrodzie).
Taksonomia
W ciągu ostatnich dwóch dekad, dzięki rozwinięciu i powszechnej dostępności metod amplifikacji oraz sekwencjonowania DNA, odkryto wiele nowych gatunków parwowirusów, w tym nowe [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
