Nowe koncepcje i techniki w leczeniu ochwatu. Część 2

Ochwat subkliniczny

Od kilku lat coraz częściej mówi się jeszcze o fazie subklinicznej, która może trwać miesiącami i latami, a także może, lecz nie musi, przejść w fazę ostrą. Kopyta takiego konia trudno czasem odróżnić od kopyt konia z ochwatem chronicznym (często występuje przemieszczenie kości kopytowej), jednak koń z ochwatem subklinicznym nie miał w swoim życiu fazy ochwatu ostrego. Kulawizna i sztywność chodu bywają przeoczone. Ochwat subkliniczny dotyczy przede wszystkim koni z jakąś formą dysregulacji wydzielania insuliny. U bydła ochwat subkliniczny jest diagnozowany jako wynik zaburzenia homeostazy kwasowej w przewodzie pokarmowym – według obecnego stanu wiedzy nie da się wykluczyć, że również u koni inne przyczyny ochwatu, oprócz dysregulacji insuliny, mogą powodować ochwat subkliniczny.

W kończynach, w których występuje przykurcz jednostki mięśniowo-ściegnowej zginacza głębokiego palców (tzw. kopytach sztorcowych), również bardzo często obserwuje się cechy ochwatu subklinicznego, co jest spowodowane zaburzoną mechaniką takiego kopyta oraz całej kończyny (nie chodzi tu jednak o występujący w nich często wysoki kąt dłoniowy/podeszwowy czy załamaną w przód oś palca).

Objawy subklinicznego ochwatu to:

• poszerzona linia biała,
• asymetryczne pierścienie kopytowe, szersze w tylnej części kopyta (wynika to z większego wzrostu tylnej części kopyta),
• płaska lub wypukła podeszwa (cienka) – i wynikająca z tego sztywność chodu po twardym podłożu,

[...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas