Monitoring znieczulenia koni w warunkach pozaszpitalnych

Problematyka znieczulenia ogólnego u koni

Ocena poziomu znieczulenia i jego modyfikacja względem stanu pacjenta jest najtrudniejszym elementem anestezji, szczególnie u koni. Śmiertelność śródanestetyczna u tego gatunku jest 10-krotnie większa w porównaniu do innych gatunków, bo wynosi od 1 do 2%, w zależności od rodzaju przeprowadzanego znieczulenia, aż po 10% w przypadku laparotomii nagłych (6, 7). Jest wiele przyczyn tak wysokiej śmiertelności u koni i są one związane z samym zwierzęciem. Czynnikami, które mają wpływ na rokowanie pacjenta poddanego znieczuleniu, są: wiek, rasa, stan kliniczny zwierzęcia, indywidualna podatność i wrażliwość na leki anestetyczne.

Działanie lekarskie jest ryzykiem samym w sobie, znaczenie mają rodzaj wykonywanego zabiegu i jego okoliczności (zabiegi nagłe a zabiegi planowane), ułożenie grzbietowe (niefizjologiczne dla tego gatunku) oraz czas trwania zabiegu. Istotne są także czynnik ludzki – czas pracy (noc czy dzień, zabieg planowany czy nie), wybór leku i jego dostępność w danym kraju, sposób znieczulenia i rodzaj monitoringu, jakość wybudzenia i wstawania. Na te aspekty wpływ mają doświadczenie i przyzwyczajenia lekarza odpowiedzialnego za znieczulenie.

Wśród komplikacji po znieczuleniu najczęściej spotyka się niewydolność sercowo-naczyniową [20 do 50% przypadków (12)], jednak tło może być różne, w tym krwotok, hipoksemia, oraz niewydolność układu oddechowego [4 do 25% (8)]. Inne przyczyny to złamania kończyn podczas wybudzania i wstawania po zabiegu [12,5-38% (1)], miopatie [7-14,2% (12)] oraz powikłania w obrębie jamy brzusznej, neuropatie (7).

Specyfika znieczulenia w terenie

Znieczulenie w terenie nie jest obecnie często przeprowadzane ze względu na zwiększającą się popularność klinik dużych zwierząt na świecie, wprowadzenie ubezpieczenia zwierząt, większą świadomość ludzi dotyczących zagrożeń związanych z takimi zabiegami, w porównaniu do przeprowadzanych w warunkach klinicznych. Wciąż jednak pod względe...