Metody diagnostyczne

Jak podkreślano w poprzednim artykule (WWT 3/2018), algorytmy diagnostyczne opierają się na pytaniach, na które odpowiedzi udziela się głównie na podstawie informacji uzyskanych z badania klinicznego i wywiadu. Jednakże medycyna zwierząt gospodarskich wiąże się również nierozerwalnie z interpretacją parametrów zdrowotnych stada jako wskaźnika sytuacji ogólnej na fermie.

Należy również uwzględnić dane zbierane pośmiertnie, na przykład podczas sekcji zwłok, lub dane zbierane w rzeźniach (jeżeli mamy taką możliwość). Dane te dostarczają cennych informacji klinicznych, które mogą być wykorzystane do oceny zdrowia całego stada.

W wielu przypadkach niezbędne są również dane i wyniki badań laboratoryjnych. Mogą one być bardzo ogólne, zarówno na poziomie osobnika, jak i stada, lub związane z określonymi chorobami. Całość informacji uzyskanych z badania klinicznego, danych na temat stada (w tym danych dotyczących produkcji), wyników sekcji oraz wyników analiz laboratoryjnych pozwala na dokładną diagnozę problemu.

Objawy i historia kliniczna

Zarówno dobrze udokumentowana historia kliniczna, jak i doskonała obserwacja objawów klinicznych mają decydujące znaczenie dla optymalnego wykorzystania algorytmów diagnostycznych.

W odniesieniu do historii klinicznej nie możemy zapominać, że zwierzęta gospodarskie zmuszają nas do zadawania hodowcom pytań dotyczących kwestii wykraczających poza możliwe objawy choroby lub złe parametry wydajności.

Na przykład:

Ile zwierząt choruje?Od kiedy?W jakim są wieku?Jaki etap produkcji?Czy doszło do poronień?Czy nastąpił spadek wydajności?Czy pogoda była cieplejsza niż zwykle?Czy nastąpiły jakieś zmiany w zarządzaniu i żywieniu zwierząt?

Hodowla bydła jest niezwykle dynamiczna, a to, co hodowca może postrzegać jako normę, w rzeczywistości jest serią zmian, które mogą, lecz nie muszą mieć wpływu na zwierzęta.

Jeżeli chodzi o objawy kliniczne, to chociaż większość z nich nie jest patognomiczna i prawie wszystkie są subie...