Lipcówka, czyli nadwrażliwość na ukąszenia owadów u koni

Diagnostyka

Diagnostyka IBH opiera się przede wszystkim na objawach klinicznych i występowaniu zmian skórnych w miejscach predylekcyjnych (zwłaszcza: grzywa, ogon i podbrzusze), a także z sezonowości występowania zmian. W badaniu histopatologicznym skóry najczęściej obserwowany jest naciek eozynofilii. Rekomendowane może być wykonanie testów śródskórnych w kierunku IBH. Mają one stosunkowo dużą czułość, ale niską specyficzność, ponieważ oparte są na ekstraktach z całego ciała Culicoides, nie zaś konkretnych białkach powodujących alergię. W związku z powyższym głównie informują, czy pacjent jest uczulony na źródło alergenu. W sytuacjach wątpliwych konieczna jest pełna diagnostyka różnicowa świądu u koni, w tym m.in. wykonanie: 

badania biochemicznego krwi,zeskrobin, badań mikrobiologicznych i molekularnych, badania histopatologicznego biopsji skóry.

Leczenie

Obecnie nie ma skutecznego leczenia. Możliwe jest jedynie leczenie objawowe, stosowane w momencie pojawienia się objawów świądu i zmian skórnych. Najlepszy efekt leczniczy uzyskuje się, łącząc farmakoterapię ogólnoustrojową z miejscową oraz ograniczając ekspozycję na czynnik alergizujący, czyli możliwość wystąpienia kolejnych ukąszeń. Ta ostatnia, a zarazem najtrudniejsza stanowi najważniejszy składnik leczenia i zapobiegania (jej dokładne wytyczne zostały przedstawione w dalsze części artykułu: Zapobieganie). Leczenie farmakologiczne ma na celu ograniczenie objawów klinicznych, jak również zapobieganie samouszkodzeniom skóry i jej nadkażeniu. 

Glikokortykosteroidy

Do podstawowych środków leczniczych należą leki działające przeciwzapalnie, przeciwświądowo i przeciwalergicznie. Wśród najczęściej stosowanych i powszechnie dostępnych w weterynarii są glikokortykosteroidy. W przypadku lipcówki najczęściej używany jest deksametazon (początkowa dawka – 0,1 mg/kg m.c. i.v. lub i.m. co 24-48 h, następnie zmniejszana), który wykazuje szybkie, ale krótkotrwałe działanie. Innym le...