Koronawirus bydlęcy i jego znaczenie w przebiegu BRD u bydła
Krótka historia koronawirusa bydła
BCoV został przypadkowo odkryty przez Mebusa i wsp. na uniwersytecie w Nebrasce w 1972 r. Autorzy prowadzili badania skuteczności szczepionki przeciwko nowo odkrytemu reowirusowi bydlęcemu (rotawirus) i wnikliwie zaobserwowali, że chociaż szczepionka była skuteczna w zmniejszaniu biegunki spowodowanej rotawirusem, było kilka stad, w których zaszczepione cielęta miały biegunkę później, niż oczekiwano po rotawirusie, a ich odchody były wolne od tego drobnoustroju. Mebus i wsp. zaobserwowali wirusa koronopodobnego w kale biegunkowym i przeprowadzili eksperymentalną transmisję wirusa na cielętach wolnych od wszystkich mikroorganizmów. Następnie wyhodowali wirusa, ustalili, które typy komórek będą wspierać wzrost, atenuowali wirusa i przeprowadzili wstępne badania w zakresie profilaktyki BCoV. W następnej dekadzie BCoV uznano za częstą przyczynę biegunek u cieląt (2).
Z kolei w 1982 roku pracujący w Anglii Thomas i wsp., w poszukiwaniu nowych mikroorganizmów w zapaleniu płuc u cieląt, po raz pierwszy powiązali BCoV z zakażeniami układu oddechowego przez zaszczepienie materiału z wymazów z jamy nosowo-gardłowej i popłuczyn z płuc cieląt z chorobą układu oddechowego cielętom wolnym od innych mikroorganizmów. Koronawirusy obserwowano następnie za pomocą mikroskopii elektronowej w próbkach z dróg oddechowych i supernatantach z hodowli narządów, które zaszczepiono próbkami z dróg oddechowych od eksperymentalnie zakażonych cieląt.
Badania przeprowadzone przez Thomasa i wsp. (2) dostarczyły również pierwszej wskazówki, że koronawirusy odpowiadające za choroby jelit i układu oddechowego były takie same lub przynajmniej należały do tego samego serotypu. Zauważono w nich [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
