Zalecenia żywieniowe dla pacjentów rannych, hospitalizowanych i pooperacyjnych

Publikacja stanowi fragment książki pt. Postępowanie i leczenie w nagłych przypadkach chorób koni.

Przy oględzinach każdego konia w nagłych przypadkach częścią badania powinna być dokładna ocena stanu odżywienia pacjenta. Konie słabo odżywione (współczynnik odżywienia Henneke <3 – wyraźnie widoczne żebra, wklęsły grzbiet, wystające wyrostki kręgowe w okolicy lędźwiowej i nasady ogona) mogą mieć problemy z nieprawidłowo gojącymi się ranami i mogą być bardziej narażone na infekcje szpitalne. Z kolei u otyłych koni istnieje większe ryzyko rozwoju hiperglicerydemii i ochwatu, szczególnie jeżeli ich stan jest związany z brakiem apetytu lub pozbawieniem pożywienia przez okres dłuższy niż 12-24 godz. Zła jakość okrywy włosowej może wskazywać na zbyt niską dawkę białka/kalorii w diecie i wymaga specjalnej uwagi w zakresie suplementacji składników odżywczych podczas leczenia.

Jeżeli jest to możliwe, bardzo ważne jest zebranie pełnego wywiadu na temat żywienia. W badaniach nad czynnikami epidemiologicznymi związanymi z rozprzestrzenianiem się drobnoustrojów w rodzaju Salmonella stwierdzono, że zmiana żywienia u hospitalizowanych koni jest jednym z bardziej wyraźnych czynników ryzyka. Pełny wywiad na temat żywienia powinien obejmować:

typ i ilość paszy;

stosowane koncentraty;

stosowane suplementy;

dostęp do wody;

dostęp do soli;

dostęp do pastwiska;

zasady żywienia.

Te dane nie tylko dostarczają informacji o przyczynie problemu (np. zatkanie przewodu pokarmowego, ochwat związany z żywieniem, zatrucia), ale zwykle pozwalają uniknąć zaostrzenia występujących problemów i/lub spowodowania jatrogennej niedrożności jelit, biegunki lub ochwatu ze względu na niewłaściwie częste zmiany rodzaju/objętości paszy.

Gdy pacjent zostanie ustabilizowany, należy ocenić jego kondycję w celu ustalenia, czy konieczne jest specjalne żywienie. Większość chorych lub rannych koni nie wymaga specjalnego żywienia. Na przykład poważne rany, urazy ortopedyczne...