Medycyna nuklearna w hipiatrii. Scyntygrafia
Medycyna nuklearna w hipiatrii. Scyntygrafia – niezbędne narzędzie w diagnostyce ortopedycznej, na czym polega i kiedy warto ją wykonać
Scyntygrafia to zaawansowana technika obrazowania stosowana w medycynie nuklearnej, wykorzystująca radiofarmaceutyki do oceny czynności narządów i wykrywania zmian chorobowych. Jest to metoda dwuwymiarowego obrazowania rzutowego, pozwalająca na ocenę rozmieszczenia substancji promieniotwórczej w organizmie. Po raz pierwszy została wprowadzona do diagnostyki w hipiatrii pod koniec lat 70. XX wieku przez Ueltschiego w Bernie, w Szwajcarii. W latach 80. i 90. XX wieku scyntygrafia zaczęła zyskiwać na znaczeniu w diagnostyce koni, będąc wówczas jedyną alternatywą dla radiografii w ocenie schorzeń ortopedycznych. Z biegiem lat rozwój technologii obrazowania, takich jak tomografia komputerowa (CT) i rezonans magnetyczny (MRI), doprowadził do ograniczenia jej roli w niektórych przypadkach. Mimo to scyntygrafia do dziś pozostaje jedyną metodą umożliwiającą rutynowe obrazowanie całego ciała i nadal pełni kluczową rolę w diagnostyce niektórych przypadków. Znajduje również szerokie zastosowanie w połączeniu z CT i MRI, umożliwiając dokładniejszą charakterystykę niektórych zmian chorobowych (1).
Biologiczne właściwości tkanki kostnej
Histologicznie kość jest tkanką łączną, składającą się z macierzy kostnej, którą tworzą włókna kolagenowe i kryształy hydroksyapatytu, oraz z trzech typów komórek kostnych. Osteocyty to komórki o niskiej aktywności metabolicznej, które nie ulegają podziałom komórkowym i nie wpływają bezpośrednio na strukturę macierzy. Osteoblasty, zwane również komórkami kościotwórczymi, odpowiadają za produkcję składników macierzy pozakomórkowej tkanki kostnej, takich jak kolagen typu I oraz proteoglikany. [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
