Grypa koni – najnowsze doniesienia w zakresie profilaktyki

Grypa koni

Grypa koni u nieszczepionych zwierząt rozwija objawy kliniczne w około 48 godzin lub więcej od zakażenia i charakteryzuje się podniesioną ciepłotą ciała – nawet do 41 stopni Celsjusza, wypływem z nozdrzy, kaszlem oraz czasem trudnościami w oddychaniu. Nierzadkie są wtórne zakażenia bakteryjne. Wirus grypy koni jest wysoce zaraźliwy, a siewstwo nasilone podczas kaszlu, co powoduje łatwe rozprzestrzenianie się choroby drogą kropelkową (7). Choroba charakteryzuje się wysoką zachorowalnością, jednak śmiertelność jest niska i najczęściej dotyczy źrebiąt lub osłów (9).

Najważniejszymi czynnikami ryzyka zakażenia są:

Wiek − konie w wieku 1-5 lat są najbardziej podatne na zakażenie, chociaż wg najnowszych badań wskazuje się zwiększającą podatność u koni starszych (6-10 lat) i wcześniej szczepionych na grypę koni w przeciągu 12 miesięcy. Potwierdza to podejrzenie, że odporność na grypę koni może zostać przełamana w przypadku częstej ekspozycji na patogen (np. poprzez wyjazdy na pokazy, zawody) lub gdy aktualnie krążąca w danej populacji odmiana wirusa różni się od szczepu zawartego w szczepionce.Stężenie we krwi krążącej specyficznych antygenów przeciwwirusowych − szczególnie tych przeciwhemaglutyninowych, jest związane z ochroną stymulowaną przez szczepienia i/lub naturalne zarażenie. Niski poziom specyficznych przeciwciał i/lub odmienność przeciwciał i wirusa powodującego zarażenie może spowodować zwiększone ryzyko zachorowania.Częsty kontakt z dużą liczbą koni (1).

Zapobieganie

Immunoprofilaktyka jest podstawową metodą ochrony przez zarażeniem oraz kontrolą zachorowań podczas epidemii. Istnieją jednak ograniczenia jej skuteczności – odporność poszczepienna różni się w pewnym stopniu od odpowiedzi wywołanej naturalnym zarażeniem i nie utrzymuje się zbyt długo. Ponadto dochodzi do fluktuacyjnej zmienności wirusa w środowisku (tzw. dryf antygenowy), w tym zmienności antygenowej białek na powierzchni wirusa, która obniża zdolność jego rozpoznaw...