IBR/IPV – dlaczego warto podejść kompleksowo do profilaktyki i zwalczania? Przypadek własny - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

IBR/IPV – dlaczego warto podejść kompleksowo do profilaktyki i zwalczania? Przypadek własny

Czym właściwie jest IBR?

IBR – zakaźne zapalnie nosa i tchawicy/otręt bydła – jest chorobą zakaźną bydła domowego i wolno żyjących przeżuwaczy. Powoduje istotne straty ekonomiczne związane ze spadkiem mleczności, poronieniami oraz immunosupresją. Przyczyną jest herpeswirus bydlęcy typ 1 (BHV-1). Na zakażenie wrażliwe jest bydło w każdym wieku. Do wybuchu choroby dochodzi najczęściej na skutek wprowadzenia do stada wolnego wirusa BHV-1 od zwierząt chorych lub zakażonych latentnie. Choroba występuje z różną częstotliwością w stadach bydła mlecznego i mięsnego, a także ujawnia się w różnych postaciach.

Najczęściej stwierdzane jest zakaźne zapalenie nosa i tchawicy (IBR), rzadziej pęcherzykowe zapalenie błony śluzowej pochwy i sromu (IPV) u krów lub napletka i prącia u buhajów. Pierwsza ostra postać choroby IBR została stwierdzona w USA w latach 50. XX wieku. Przebieg tej choroby może być zarówno ostry lub łagodny, niemniej jednak na przestrzeni ostatnich lat jej obraz znacznie się zmienił i zazwyczaj występuje w formie subklinicznej, szczególnie na obszarach endemicznych. Na skutek jej wystąpienia często dochodzi również do powikłań bakteryjnych wywoływanych głównie przez bakterie Mannheimia haemolytica i Pasteurella multocida. BHV-1, podobnie jak inne herpeswirusy, ma zdolność wywoływania zakażenia latentnego, które utrzymuje się już do końca życia zwierzęcia.

IBR/IPV – jak choroba rozwija się w stadzie?

Do zakażania dochodzi drogą kropelkową, przez układ oddechowy (IBR) lub płciowy (IPV).

Wirus może znajdować się:

w wydzielinie z nosa,we łzach,w ślinie,w wydzielinie pochwy i nasienia.

Źródłem zakażenia są głównie zwierzęta chore lub po zakażeniu, które już przebyły chorobę, tzw. sztuki latentnie zakażone. Wirus może być także przenoszony pośrednio przez osoby pracujące w gospodarstwie. Do stada wolnego od choroby wirus BHV-1 najczęściej jest wprowadzony z nowo zakupionym zwierzęciem, które jest zakażone latentnie i nie wykazuje żadnych ob...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną prenumeratą.
zaloguj się zarejestruj się

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy