Diagnostyka zespołu chwiejności u koni

Zespół Wobblera bądź zespół chwiejności jest jednostką chorobową manifestującą się niezbornością ruchu. Nazwa zwyczajowa, obecnie zastępowana terminem „mielopatia zwężeniowa kręgosłupa szyjnego” (Cervical Vertebral Stenotic Myelopathy), bądź „malformacja kręgosłupa szyjnego” (Cervical Vertebral Malformation) u koni, wywodzi się od angielskiego zwrotu to wobble – „chwiać się”. Objawy, o różnym nasileniu, mogą być obserwowane u koni w każdym wieku. Zwyczajowo jednak CVSM uważane jest za chorobę koni młodych.

Zdecydowanie częściej spotykane są przypadki jej wystąpienia u osobników płci męskiej – zarówno ogierów, jak i wałachów. Końmi predysponowanymi do wystąpienia zaburzeń o charakterze neurologicznym są konie wysokie i szybko rosnące. Na wszelkie dolegliwości wpływ mogą mieć również nieprawidłowości w żywieniu, braki mikroelementów i witamin, a także urazy mechaniczne. Ze względu na popularyzację jeździectwa zarówno w wydaniu rekreacyjnym, jak i sportowym, a także rosnącą świadomość właścicieli i opiekunów udokumentowana liczba koni, u których podejrzewa się zespół Wobblera, wciąż rośnie. Nie należy jednak zapominać, że diagnostyka koni z objawami niezborności powinna być przeprowadzona niezwykle starannie.

Objawy

Do objawów, które powinny zwrócić uwagę, należy ogólnie rozumiana niezborność chodu, zaczynając od przypadków skrajnego potykania się i spontanicznych upadków, poprzez niestabilność zadu, trudności z pokonywaniem wzniesień do przypadków niewyjaśnionej kulawizny. Charakterystyczna jest hipermetria, obserwowane bywają: sztywność szyi i kanciastość ruchu oraz szerokie, ostrożne stawianie kopyt, a także ich nierównomierne i nieprawidłowe ścieranie.

Nierzadko jeźdźcy zgłaszają problemy z jezdnością, ucieczkę od ciężaru i ręki, brak akceptacji wędzidła, a także wszelkiego rodzaju nieposłuszeństwa. Pojawiają się problemy z zagalopowaniem – krzyżowania i kontrgalopy. Ponadto charakterystyczne jest, w ruchu w wolnym galopie na kole, stawianie obu...