Cirkowirus świń typ 2 (PCV2) jako istotny problem w produkcji trzody chlewnej
Cirkowirusy świń (Porcine Circovirus – PCV) zalicza się do rodziny Circoviridae, obejmującej rodzaje Gyrovirus i Circovirus. Genom cirkowirusów o wielkości około 1,76 tysięcy nukleotydów jest zbudowany z pojedynczej nici DNA o symetrii kolistej. Zawiera on dwie główne otwarte ramki odczytu (Open Reading Frame – ORF). ORF1 koduje białka niezbędne do replikacji wirusa, natomiast ORF2 białko kapsydu. Cirkowirusy są odporne na działanie środków dezynfekcyjnych, przez co mogą trwale utrzymywać się w fermach świń. Obecnie znane gatunki PCV to: niepatogenny typ 1 (PCV1), patogenny typ 2 (PCV2) i nowo odkryty patogenny typ 3 (PCV3) (1). Szczepy PCV2 są szeroko rozprzestrzenione na świecie, zarażając świnie domowe (Sus domestica) i dziki (Sus scrofa). W warunkach laboratoryjnych dowiedziono, że mogą replikować w organizmach myszy (2). Ponadto PCV2 wykryto u leszcza (Abramis brama) i babki rzecznej (Neogobius fluviatilis) (3).
Genom PCV2 ulega mutacjom punktowym i rekombinacji, w wyniku czego doszło do bardzo dużego zróżnicowania jego szczepów. Dotychczas opisano cztery główne genotypy PCV2, jednak tylko trzy z nich (PCV2a, PCV2b, PCV2d) krążą i są rozprzestrzenione na całym świecie (4). Genotyp PCV2c został opisany w Danii po analizie archiwalnych próbek zebranych w latach 1980-1990. PCV2c wyizolowano także w 2014 roku w Brazylii (5). Pierwsze szczepy genotypu PCV2b odnotowano na początku lat 90., co zbiegło się z pojawieniem się przypadków „choroby cirkowirusowej”. PCV2b jest obecnie najbardziej rozpowszechniony na świecie, co potwierdzają dane zebrane w takich krajach jak: Dania, Słowacja, Niemcy, Szwajcaria, Japonia, Korea, Tajwan, Chiny, USA, Brazylia (6).
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
