Znaczenie ekonomiczne kryptosporydiozy – cz. II

Zadowalająca kontrola kryptosporydiozy w stadach narażonych na tę chorobę nie jest łatwa do osiągnięcia, ponieważ zakażone noworodki mogą wydalać do środowiska bardzo dużą liczbę (do 1011) natychmiast zakaźnych oocyst, podczas gdy tylko kilka (< 100) oocyst wystarczy do wywołania infekcji. Dlatego też uzyskanie wystarczającej dekontaminacji cielętnika poprzez samo czyszczenie jest trudne, jeśli nie niemożliwe (Keidel i Daugschies, 2013). Fizyczna inaktywacja oocyst poprzez ogrzewanie powierzchni jest skuteczna, jeśli jest przeprowadzana prawidłowo, ale nie zawsze jest dostosowana do gospodarstwa: oocysty są inaktywowane w temperaturze 60°C dość szybko, ale ogrzanie stajni do tej temperatury nie jest łatwe. Wapno nie inaktywuje, a nawet może zwiększać zakaźność oocyst poprzez wspieranie ekscystacji sporozoitów (Zintl et al., 2010). Inne substancje chemiczne, takie jak podchloryn sodu lub formaldehyd, nie inaktywują oocyst w wystarczającym stężeniu. Nadtlenek wodoru niezawodnie inaktywuje oocysty w wysokim stężeniu – 20% lub wyższym (Delling et al., 2017). Do dezynfekcji chemicznej są dostępne produkty komercyjne (np. oparte na pochodnej fenolu p-chlor-m-krezolu). Lista odpowiednich komercyjnych środków dezynfekujących jest publikowana i regularnie aktualizowana przez Niemieckie Towarzystwo Weterynaryjne (www.desinfektion-dvg.de, w języku niemieckim). Ogólnie rzecz biorąc, dezynfekcja chemiczna zawodzi, jeśli zanieczyszczone powierzchnie nie zostały wcześniej intensywnie oczyszczone. Powierzchnie muszą być suche przed zastosowaniem środka dezynfekującego. Niska temperatura zmniejsza skuteczność większości środków chemicznych, dlatego w miarę możliwości można rozważyć ogrzanie obory, aby przyspieszyć suszenie i dezynfekcję zanieczyszczonych powierzchni.

Kluczowe punkty dezynfekcji C. parvum

Kryptosporydioza jest chorobą trudną do zwalczenia, ponieważ oocysty są odporne na wiele środków dezynfekujących.Częste usuwanie odchodów i zanieczyszczonej ściółki z o...