Zmiany w ustawodawstwie i aktualna sytuacja w Europie w zakresie zwalczania IBR/IPV u bydła
W 2006 roku ukazała się publikacja poświęcona ówczesnej sytuacji w Europie i działaniom podejmowanym przez różne kraje w zakresie kontroli zakażeń powodowanych przez herpeswirus bydła typu 1 (BHV-1) (16). Objawy chorobowe towarzyszące tej jednostce są na ogół dobrze znane lekarzom weterynarii, a przebieg zakażenia i jego skutki były przedstawiane w wielu artykułach oraz na konferencjach naukowych i szkoleniach dla lekarzy weterynarii. Na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat zarówno wiedza teoretyczna, jak i praktyczna na temat IBR-IPV jest na zadowalającym poziomie i dziś radzimy sobie dobrze z kontrolą choroby, a wielu praktykujących lekarzy ma sukcesy w postaci uwolnienia stad od omawianego zakażenia.
Sięgając do początku, zakaźne zapalenie nosa i tchawicy bydła (IBR) zostało pierwszy raz rozpoznane w latach 50. w stanie Colorado (USA) u bydła mięsnego. Podobne objawy obserwowano w tym samym czasie w stanie Kalifornia i innych zachodnich obszarach Stanów Zjednoczonych. Natomiast we wschodnich stanach USA opisywano objawy otrętu (IPV). W Europie IBR pojawiło się w drugiej połowie lat 70. wraz z importem bydła pochodzącego z USA, choć postać otrętu u krów (IPV) i balanoposthitis (IBP) u buhajów występowały w Europie wcześniej, w tym także w Polsce (18).
Wirus atakuje tkanki różnych narządów, dlatego w przebiegu zachorowań obserwuje się zróżnicowane objawy, począwszy od stanów zapalnych górnych dróg oddechowych, które mogą wystąpić również samodzielnie lub w połączeniu z innymi postaciami choroby, takimi jak: zapalenie spojówek, ronienie, zapalenie mózgu, postać uogólniona u cieląt oraz rzadko dziś spotykana forma [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
