Przyczyny niepowodzeń w leczeniu mastitis

Rozpoznanie bakteriologiczne i antybiotykowrażliwości

Skuteczna antybiotykoterapia powinna opierać się na wyniku bakteriologicznym. Wiedza o tym, czy ma się do czynienia z bakteriami Gram-dodatnimi, czy ujemnymi, zasadniczo zmienia rodzaj terapii. Dodatkowo informacja o tym, czy jest to S. aureus, czy Str. uberis nakazuje podejmowanie terapii przez co najmniej 5 dni. Jednak leczenie S. aureus z zastosowaniem terapii ogólnej nie musi przynieść pożądanych efektów (1). Z kolei obecność E. coli czy Enterobacter spp. w przypadku braku objawów ogólnych (skala MS - 1 lub MS - 2) zdecydowanie zwalnia z antybiotykoterapii na rzecz działania przeciwzapalnego.

Sama znajomość antybiotykowrażliwości wyizolowanego patogenu nie gwarantuje efektu klinicznego. Wśród przyczyn braku efektów klinicznych leczenia zapaleń gruczołu mlekowego wyróżnia się:

oporność mikrobiologiczną – patogeny posiadają mechanizmy przeciwstawiające się działaniu leku, co pozwala mikroorganizmowi przeżyć w wyższych stężeniach leku niż w przypadku tych samych lub pokrewnych mikroorganizmów pozbawionych tego mechanizmu. Rozpoznanie tego typu oporności stawia się na podstawie wyniku antybiotykowrażliwości jako patogenu „opornego” na dany antybiotyk,oporność farmakologiczną – to zdolność mikroorganizmu do przeżycia w stężeniach leku wyższych niż osiągalne w organizmie pacjenta podczas leczenia zgodnie z ulotką leku. Tutaj wyróżnia się kategorię „średniej wrażliwości”, czyli zdolności mikroorganizmu do przeżycia w takich stężeniach leku, które są osiągalne typowo. Ten fakt jednak łatwo zmienić poprzez zwiększenie stężenia antybiotyku w miejscu docelowym (podanie zwiększonej dawki leku lub wydłużeniu czasu terapii – w zależności od typu antybiotyku),oporność kliniczną – brak skuteczności leczniczej danego leku, pomimo wrażliwości farmakologicznej i mikrobiologicznej izolowanego patogenu. Może ona wynikać np. z: osobniczej zdolności zwierzęcia do rozkładu leku w większym stopniu niż przeciętna w popu...