Nowoczesne metody diagnostyki patogenów mastitis

Efektywność leczenia zapalenia wymienia na przestrzeni lat obniża się. Stąd obecna produkcja mleka powinna opierać się na działaniach profilaktycznych, a w tym na właściwym rozpoznaniu patogenów mleka. Każda diagnoza mastitis powinna uwzględniać informacje uzyskane z wywiadu, wynik badania klinicznego wraz z makroskopową oceną wydzieliny bądź oceną nasilenia stanu zapalnego na podstawie TOK (terenowy odczyn komórkowy). Jednak wciąż podstawą we właściwym ustaleniu leczenia są badania, dzięki którym wiadomo, czy w chorej ćwiartce znajdują się jeszcze mikroorganizmy, czy już ich tam nie ma. Jak wiadomo, o stanie zapalnym świadczą podwyższona liczba komórek somatycznych (LKS), spadek wydajności mlecznej i obecność (nie zawsze) drobnoustrojów w badanych próbkach.

Szybkie rozpoznanie mikrobiologiczne jest podstawą efektywnej profilaktyki oraz terapii zapaleń gruczołu mlekowego. Na przestrzeni ostatnich lat opracowuje się nowe metody identyfikacji oraz dokładniejsze zasady klasyfikacji patogenów.Dostępne, jak również opracowywane metody detekcji patogenów należy podzielić na:

klasyczne podłoża agarowe,

selektywne (ukierunkowane) podłoża agarowe,

szybkie testy immunochromatograficzne,

MALDI-TOF MS,

RT-PCR (Real-Time PCR),

testy serologiczne,

inne wykorzystywane naukowo.

Dużo niezadowolenia wśród badających próbki mleka budzą wyniki braku wzrostu. Odsetek takich wyników zwykle sięga 25-40% badanych przypadków (6). W tej części pozostają rzeczywiste przypadki braku obecności patogenów, ale również takie sytuacje, w których klasyczna mikrobiologia nie jest w stanie dać odpowiedzi.Są to przypadki obecności:

Mycoplasma spp. (w tym M. bovis),

infekcji beztlenowcami (np. Clostridium spp., Bacillus spp.),

wszystkich zakażeń bakteriami tlenowymi, gdzie czułość metod klasycznych jest niewystarczająca (np. S. aureus, E. coli).

Doświadczenia własne wskazują, że wynik braku wzrostu otrzymuje się w sytuacji, gdy pobrano próbkę z ćwiartki o...