Immunoprofilaktyka chorób zakaźnych układu oddechowego cieląt
Immunoprofilaktyka chorób zakaźnych układu oddechowego cieląt o podłożu wirusowym
Szczepionki donosowe
Do czynnego uodparniania cieląt przeciwko zakażeniom wirusem BHV-1 wywołującym m.in. IBR, stosowana jest jednoważna żywa, markerowa szczepionka IBR marker żywy (Intervet Sp. z o.o.). W skład tej szczepionki wchodzi żywy wirus BHV-1 nieposiadający glikoproteiny E (gE-), dlatego jest ona zaliczana do szczepionek delecyjnych, inaczej zwanych też markerowymi. Z uwagi na brak produkcji przeciwciał przeciwko glikoproteinie E u immunizowanych cieląt możliwe jest ich odróżnienie od zwierząt zakażonych lub zaszczepionych przy użyciu konwencjonalnych szczepionek, testem ELISA, w oparciu o tzw. system DIVA (ang. differentiating infected from vaccinated animals). Standardowy program szczepień dla tego produktu zakłada donosowe podanie szczepionki cielętom w wieku 3 miesięcy. Alternatywnie szczepienie można wykonać drogą iniekcji domięśniowej. Możliwe jest stosowanie szczepionki u cieląt młodszych (między 2. tygodniem a 3. miesiącem życia) w celu zapewnienia bardzo wczesnej ochrony przed zakażeniem.
Wówczas zalecaną drogą podania szczepionki jest donosowa jej aplikacja, a tzw. doszczepianie cieląt powinno odbyć się, gdy osiągną one wiek 3-4 miesięcy. W programie szczepień z użyciem tego produktu wskazane są szczepienia przypominające, pierwsze po upływie 6 miesięcy po szczepieniu podstawowym oraz kolejne w okresie nie dłuższym niż rok od poprzedniej immunizacji. W przypadku szczepień przypominających możliwe jest alternatywne użycie inaktywowanej szczepionki Bovilis® IBR marker inac (Intervet International B.V.). Działaniem niepożądanym, jak w przypadku innych szczepionek żywych, jest występowanie siewstwa wirusa szczepionkowego do [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
