Ból ‒ nieodłączny towarzysz osteochondrozy kotów

Zapalenie kości i stawów (osteoartroza, osteoarthritis, OA) definiowane jest jako zaburzenie dotyczące chrząstki stawowej charakteryzujące się uszkodzeniem tej chrząstki, formowaniem osteolitów oraz przebudową kości, a także rozwojem nieprawidłowości dotyczących tkanek okołostawowych jak błona maziowa, kość podchrzęstna, mięśnie, ścięgna i więzadła. U osobników dotkniętych chorobą rozwija się ponadto łagodny, nieropny stan zapalny. Osteoartroza powinna być zróżnicowana m.in. z reumatoidalnym zapaleniem stawów (ang. rheumatoid arthritis ‒ RA), będącym klasycznym przykładem pierwotnej układowej choroby immunologicznej, w przebiegu którego dochodzi do uszkodzenia kości i erozji chrząstki stawowej. W przebiegu RA uszkodzenia tkanek są poważniejsze, choroba postępuje szybciej i ma charakter bardziej agresywny aniżeli OA.

Istota choroby

Osteoartroza i choroba zwyrodnieniowa stawów (ang. degenerative joint disease ‒ DJD) są synonimami, które bardzo często, aczkolwiek niesłusznie, zamiennie określa się terminami: zapalenie stawów, artroza, reumatyzm itp.

Obecnie OA postrzegana jest jako zaburzenie o podłożu zapalnym, aczkolwiek stanowi zapalnemu nie musi towarzyszyć, jak w przypadku innych typów zapaleń stawów, wzrost liczby białych ciałek krwi w mazi stawowej (1). W przebiegu osteoartrozy dochodzi do uszkodzenia i utraty chrząstki, przebudowy kości oraz rozwoju przejściowego stanu zapalnego. Zmiany w kości podchrzęstnej, błonie maziowej oraz więzadłach wykazane mogą być już we wczesnej fazie choroby, jednocześnie obserwuje się zwiększoną, konkurencyjną w stosunku do degradacji, syntezę macierzy chrzęstnej. Główną rolę w niszczeniu macierzy chrzęstnej odgrywają proteazy pochodzące z błony maziowej i chrząstki wspólnie z metaloproteinazami (MMPs) i agrekanazami, uznawanymi za główne czynniki kataboliczne. Błędne koło procesów katabolicznych/anabolicznych zachodzących w przebiegu OA nie jest jeszcze w pełni zrozumiałe. Pomimo tego, że chrząstka wykazuje p...