Żywienie psów sportowych – intensywny wysiłek

Tab. 2. Zawartość makroskładników (białka, tłuszczu, węglowodanów) oraz kwasów EPA+DHA w diecie psa sportowego wyrażona w g/100 kcal ME, w zależności od rodzaju wysiłku i wieku psa

Białko i aminokwasy w diecie psa sportowego

Kolejnym ważnym składnikiem w diecie psa sportowca jest białko, które zapewnia między innymi: stabilność masy mięśniowej, co daje możliwość wykonywania określonej pracy; optymalne stężenie białka całkowitego i albumin oraz utrzymanie właściwych zakresów parametrów czerwonokrwinkowych.

Zapotrzebowanie na białko psów sportowych pracujących intensywnie, lecz krótko, jest niższe niż psów pracujących intensywnie i długo. Hill i wsp. wykazali, że psy biegające osiągały lepsze wyniki przy diecie z 24-proc. udziałem EM z białka (tj. 63 g/1000 kcal) niż te, które otrzymywały dietę z 43-proc. udziałem EM z białka (tj. 106 g/1000 kcal) (10, 17). W związku z czym wartość 24-proc. EM, uzyskiwanej z białka, wydaje się logicznym rozwiązaniem dla psów pracujących intensywnie, lecz krótko (17). Bardzo ważnym elementem w diecie „sprintera” jest również źródło białka, jego pochodzenie (białko zwierzęce i/lub roślinne), które wpływa zarówno na jego strawność, jak i dostępność i kompozycję aminokwasów. Pies potrzebuje 10 nie zbędnych aminokwasów w diecie, z których endogennie wytwarza aminokwasy nie niezbędne.

Źródłami powyższych składników są pełnowartościowe białka pochodzenia zwierzęcego (poza kolagenem) lub odpowiednia kompozycja białek pochodzenia roślinnego. Problem mogą stanowić monodiety z białek roślinnych, gdyż w tym przypadku trudno jest uzyskać właściwy dla psa sportowego bilans aminokwasów. Przykładowo po 3 tygodniach stosowania monodiety z białka sojowego u psów sportowych drastycznie spadło stężenie hematokrytu oraz nastąpiła hemoliza erytro...