Żywienie pacjenta w stanie krytycznym - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Żywienie pacjenta w stanie krytycznym

VET_PERSONEL_4_16_vet_zywienieZYWIENIE_PACJENTA_W_STANIE_KRYTYCZNYM_Thinkstock-515603234
fot. Thinkstock

Zwierzęta w stanie krytycznym to pacjenci, którzy bez natychmiastowej interwencji lekarskiej mają bardzo niewielkie szanse przeżycia, a rokowanie jest w ich przypadku zawsze ostrożne. Z powodu zaburzeń, które, nawet po wstępnym ustabilizowaniu, nadal stanowią realne zagrożenie życia, wymagają oni hospitalizacji i intensywnej terapii.

W tej grupie pacjentów znajdą się więc m.in. psy i koty z zespołem ostrego brzucha (np. w wyniku zapalenia trzustki, zapalenia otrzewnej, ropomacicza), ostrą niewydolnością narządową (np. z zaostrzeniem przewlekłej choroby nerek, zapaleniem wątroby), pacjenci po urazie (np. z krwotokiem wewnętrznym, ze stłuczeniem płuc, złamaniami), nierzadko będą to również zwierzęta z ciężkim przebiegiem choroby zakaźnej czy pasożytniczej (np. szczenięta z parwowirozą, kocięta z panleukopenią, psy z babeszjozą).

Poza leczeniem zaburzenia podstawowego u pacjenta w stanie krytycznym ogromne znaczenie mają terapia podtrzymująca (płynoterapia, tlenoterapia), która ma zapewnić prawidłowe ukrwienie i utlenowanie tkanek, oraz troskliwa opieka personelu pomocniczego.

Z uwagi na to, że stan pacjenta krytycznego może ulec zmianie dosłownie w ciągu paru minut, zwierzęta te wymagają skrupulatnego monitorowania – czasem z wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu (np. kardiomonitora, pulsoksy­metru).

Nie do przecenienia jest jednak pomoc uważnego technika weterynaryjnego, który regularnie sprawdza wartości podstawowych funkcji życiowych (temperaturę, oddech, tętno, zabarwienie błon śluzowych, czas kapilarny), kontroluje ilość moczu produkowanego przez zwierzę czy oznacza stężenie glukozy we krwi i jest w stanie błyskawicznie wychwycić niepokojące objawy.

Ponieważ w opiekę nad pacjentem krytycznym wkładamy tak dużo pracy i serca, warto uświadomić sobie, że wszystkie czynności, które wykonujemy, aby ustabilizować go hemodynamicznie (czyli przywrócić prawidłowe wartości ciśnienia krwi, zapewnić wydolność układu sercowo-naczyniowego i prawidłowe utlenowanie tkanek), sprowadzają się tak naprawdę do tego, aby jego komórki mogły w opłacalny sposób wytworzyć energię z dostępnych składników odżywczych. Dostępne składniki odżywcze… No właśnie, ale co robić, jeśli pacjent, przyjęty jako „nagły przypadek”, po ustabilizowaniu nadal nie pobiera pokarmu?

VET_PERSONEL_4_16_vet_zywienie_ZYWIENIE_PACJENTA_W_STANIE_KRYTYCZNYM_TAB_1
Tab. 1. Zasada stopniowego wprowadzania pokarmu u pacjenta, który nie pobierał go od co najmniej 3 dni (RER – ang. resting energy requirement – zapotrzebowanie na energię w spoczynku)

Znajdź swoją kategorię

2814 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy