Metody i schematy odchudzania zwierząt

Etap II – oszacowanie zapotrzebowania energetycznego

Po zważeniu i oszacowaniu kondycji (skala BSC, skala SHAPE) zwierzęcia oraz ocenie procentu tkanki tłuszczowej (karta indeksu oceny ryzyka) należy obliczyć dzienne zapotrzebowanie energetyczne (DER) (8). Kalkulację DER można przeprowadzić w oparciu o szacowaną optymalną masę ciała i wówczas jego wartość powinna być początkowo równa (pies) lub mniejsza (kot) od ich zapotrzebowania spoczynkowego (RER):

(pies) DER = 1 x RER = 70 x m.c 0,75

(kot) DER = 0,8 x RER = 0,8 x (70 x mc 0,75) (8).

Druga możliwość zakłada kalkulację DER w oparciu o bieżący pobór kalorii i wówczas zwierzę otrzymuje zazwyczaj 50-85% aktualnego poboru kalorycznego (17). Niemniej jednak ograniczenie pobrania energii powinno być dostosowane do stopnia nadwagi czy otyłości, płci (psy) oraz aktualnego poboru kalorii. Okazało się bowiem, że dostarczenie energii na poziomie 60% DER powoduje u psów spadek wyjściowej masy ciała od 12% do 26% w okresie od 7 do 16 tygodni. Natomiast dostarczenie psom 40% energii z ich DER przez 12 tygodni dawało bardzo zróżnicowaną utratę wyjściowej masy ciała od 4,8% do 27,8%. Podobne rezultaty uzyskano w badaniach na kotach (17, 18).

Drastyczne ograniczanie poboru energii stosuje się zazwyczaj w celu skrócenia czasu odchudzania. Niemniej jednak w rzeczywistości nie przynosi to zamierzonych efektów, a wręcz jest niewskazane, gdyż wywołuje silne uczucie głodu i podenerwowanie zwierzęcia, nadmierną utratę beztłuszczowej masy ciała oraz efekt odbicia (efekt „jo-jo”), a u kotów zwiększa ryzyko stłuszczenia wątroby (17, 18). Zalecone ograniczenie podaży energii podczas odchudzania psa i kota podano w tab. 1.

Tab. 1. Zalecane pobranie energii podczas odchudzania psa i kota (17)

Etap III – zwiększenie aktywności ruchowej

Po oszacowaniu zapotrzebowania energetycznego oraz dobraniu diety i ustaleniu dziennej dawki istotne jest również opracowanie programu ruchowego dla psa i kota. Wymuszenie aktywnośc...