Zespół Hornera u szczura – opis przypadku
Błonę nakłuwa się za pomocą kateteru dożylnego 26 G lub 24 G (do przeprowadzenia dalszych czynności z kateteru usuwa się igłę). Poprzez ostrożne zassanie uzyskuje się materiał do badań mikrobiologicznych, a następnie dokonuje płukania puszki bębenkowej 0,1-0,2 ml roztworu fizjologicznego. Całe badanie przeprowadza się u zwierzęcia znieczulonego. Klasyczne badanie radiologiczne ucha środkowego/wewnętrznego, którego celem jest uwidocznienie zmian zapalnych, ma sens szczególnie w przypadkach procesów przewlekłych, przebiegających z tworzeniem ropni. W tym przypadku badaniem z wyboru umożliwiającym precyzyjne wykrycie ropnia zamykającego światło krtani i przełyku byłaby endoskopia (ryc. 11).
Leczenie zapalenia ucha środkowego i wewnętrznego może następować na drodze farmakologicznej lub chirurgicznej. W przypadku szczurów leczenie często opiera się wyłącznie na postępowaniu farmakologicznym, co jest związane z niewielkimi rozmiarami pacjenta. Antybiotyki muszą być podawane przez długi czas (6-8 tygodni), a ich dobór powinien opierać się na wynikach hodowli bakteriologicznych.
W pierwszych dniach leczenia, gdy dane z posiewów bakteryjnych nie są jeszcze dostępne, dobrym wyborem wydaje się podawanie enrofloksacyny (5 mg/kg co 12 h s.c.), oksytetracykliny (50 mg/kg s.c. co 24 h) lub amoksycyliny z kwasem klawulanowym (15 mg/kg co 12 h s.c.) (1, 7, 8, 9). Bez względu na to, na jaki antybiotyk się zdecydujemy, powinniśmy go podawać parenteralnie. Jeżeli mamy do czynienia z zapaleniem ucha zewnętrznego, należy powtarzać płukanie przewodu słuchowego zewnętrznego roztworem fizjologicznym podgrzanym do temperatury ciała zwierzęcia. W przypadku kalafiorowatych zmian na brzegu małżowiny usznej prawdopodobnie mamy do czynienia z Notoerdes muris (1, [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
