Mykoplazma u szczurów – wiele objawów, jedna przyczna

Mycoplasma pulmonis jest rozpowszechniona na całym świecie. Drobnoustrój ten jest izolowany od zwierząt przebywających zarówno w instytutach badawczych, jak i u pupili kupowanych w sklepach zoologicznych. Szczury są często zakażone mykoplazmami bezobjawowo (1), szacuje się, że nawet 90% osobników kupowanych w sklepach zoologicznych jest zakażonych Mycoplasma pulmonis. Jednak tylko u mniej niż połowy z nich dojdzie do rozwoju objawów klinicznych. Chorują najczęściej osobniki młode, kilka dni po trafieniu do nowego domu (rozwój choroby inicjuje stres związany ze zmianą otoczenia) i szczury w wieku 15-18 miesięcy (to moment, kiedy odporność spada na skutek procesu starzenia).

Choroba szerzy się przez kontakt bezpośredni (aerozol z płuc zawierający drobnoustroje) (ryc. 1, s. 92). Możliwe jest także zakażenie drogą płciową i zakażenie wewnątrzmaciczne (postać wrodzona). Mykoplazmy atakują głównie nabłonek rzęskowy i komórki nabłonka kuboidalnego dróg oddechowych, upośledzając ich funkcje. Powoduje to powstanie grubej warstwy gęstego śluzu, który uszkadza rzęskowy mechanizm samooczyszczania dróg oddechowych (2). Choroba przebiega stopniowo, może się jednak nagle nasilić w następstwie wikłania Streptococcus pneumoniae czy Bordetella bronchiseptica (3). Często występuje także zakażenie mieszane z Cilia Associated Respiratory Bacillus (CAR). Objawy i przebieg zakażenia laseczką CAR są takie same jak w przypadku M. pulmonis, więc trudno je odróżnić (1, 2).

Objawy kliniczne

Układ oddechowy

Wewnątrzkomórkowe zakażenie M. pulmonis, często w powiązaniu z CAR, już u młodych zwierząt stanowi podstawę do rozwoju przewlekłego obturacyjnego zapalenia płuc (3). Większość zakażeń wywołanych przez M. pulmonis ma charakter subkliniczny i dotyczy dróg oddechowych. Infekcje dróg oddechowych mogą być wikłane przez wtórne zakażenia wirusowe lub bakteryjne. Wczesnym objawem choroby jest wyciek z nosa i worka spojówkowego oraz słyszalny charakterystyczny świst, świadczący o cz...