Giardioza gryzoni

Giardioza (lamblioza) to choroba pasożytnicza układu pokarmowego wielu gatunków ssaków, w tym ludzi, ptaków, płazów i ryb, wywoływana przez pierwotniaki z rodzaju Giardia. Wśród kręgowców do tej pory jednoznacznie nie potwierdzono jej występowania jedynie u gadów (2, 7). Zakażenie Giardia jest jedną z najczęstszych przyczyn tzw. chorób przenoszonych przez wodę (ang. waterborne diseases) lub żywność (ang. foodborne diseases) na świecie. Według danych CDC (Centers for Disease Control and Prevention) i WHO liczba zarażeń ludzi w USA wynosi od 7,4 do 7,6, a w UE od 4,0 do 5,5 przypadków na 10 000 mieszkańców, przy czym w dużych miastach, jak Berlin, liczba ta może sięgać nawet 12 przypadków/100 tys. Formy dyspersyjne (cysty) pasożyta mogą występować w potokach i jeziorach, ale także w publicznych wodociągach, basenach, wannach z hydromasażem i studniach. Do zarażeń dochodzi również przez kontakt bezpośredni, w tym drogą płciową (ang. sexually transmitted infections).

Inwazja może mieć charakter zoonozy, jak i antropozoonozy. Źródłem inwazji dla ludzi mogą być zarówno zwierzęta hodowlane, jak i wolnożyjące. Dane o ekstensywności inwazji znacząco różnią się od siebie w zależności od wielu czynników, takich jak: użyte metody badawcze, wiek, objawy kliniczne, pochodzenie. Metaanaliza badań nad występowaniem giardiozy u zwierząt towarzyszących wykazuje globalną prewalencję na poziomie 15,2% u psów i 12% u kotów. Dane te są jeszcze wyższe (19,8% – psy i 15,9% – koty), biorąc pod uwagę tylko badania z zastosowaniem metod molekularnych i immunologicznych. Europejskie dane wskazują na średnią ekstensywność inwazji wśród psów i kotów na poziomie od 1 do 30%, w zależności od użytej metody diagnostycznej (1, 3, 10).

Klasyfikacja taksonomiczna

Według klasyfikacji filogenetycznej, Taksonomia NCBI, odzwierciedlającej możliwie aktualną wiedzę na temat zróżnicowania genetycznego organizmów, w rodzaju Giardia opisano osiem gatunków: G. agilis u płazów, G. ardeae i G. psitta...