Badanie kliniczne małych ssaków w odniesieniu do poszczególnych gatunków. Cz. I. Małe ssaki roślinożerne

Sugerowana kolejność to:

• badanie głowy – obejmujące: ocenę symetrii czaszki, zapadalność gałek ocznych, ocenę kanałów słuchowych, ocenę błon śluzowych (w wypadku tych zwierząt do oceny stosujemy błonę śluzową nosa), występowanie zgrubień w okolicy szyi, sprawdzamy kanały słuchowe, omacujemy węzły chłonne,
• klatka piersiowa – odstające żebra, lub ich niewyczuwalność dobrze służą do oceny BCS (ang. body condition score) zwierzęcia. Omacujemy również kończyny – sprawdzamy reakcję zwierzęcia i napięcie mięśni,
• jama brzuszna – oceniamy jej wypełnienie, napięcie i tkliwość. Z racji gabarytów naszych pacjentów stwierdzenie obecności mas lub guzów jest dużo łatwiejsze niż u innych gatunków zwierząt. Należy zwrócić uwagę również na wygląd sutków u samic i w uzasadnionych przypadkach sprawdzić obecność mleka,
• okolica urogenitalna – obecność i symetria jąder, ewentualne wypływy z pochwy u samic, ocena prącia.

Na każdym etapie badania oceniamy dodatkowo okrywę włosową i skórę w poszukiwaniu nieprawidłowości.

W następnej kolejności przechodzimy do osłuchiwania pacjenta. Przy zwierzętach tych rozmiarów najlepiej sprawdzi się stetoskop pediatryczny lub neonatologiczny. Osłuchiwać możemy zarówno klatkę piersiową: serce i płuca, jak i jamę brzuszną (ruchy perystaltyczne jelit). 

W poskramianiu Wystrzegamy Się zachowań takich jak: 

• chwytanie za kark – jest to sposób, [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas