Zwężenie tętnicy płucnej u psów i kotów

Dziedziczenie

Zwężenie tętnicy płucnej jest jedną z najczęstszych wad wrodzonych serca u psów. Wada jest powszechna u bokserów, buldogów angielskich, bull mastiffów, foksterierów, samojedów, cocker spanieli oraz west highland white terrierów, a dziedziczną postać wykryto u niektórych ras, takich jak Boykin spaniele i beagle (5, 13-19). U ludzi ta wada uznawana jest w bardzo wysokim procencie za wadę wrodzoną. Może ona być genetycznie uwarunkowana (20) lub też być wynikiem działania czynników zewnętrznych, szczególnie w pierwszym trymestrze, jak np. palenie papierosów przez kobiety w ciąży (21).

Objawy

Występowanie objawów klinicznych jest zależne od stopnia zaawansowania wady. Zwierzęta z łagodnym lub średniego stopnia zwężeniem zwykle nie wykazują objawów klinicznych choroby. U psów występować może wodobrzusze, nietolerancja wysiłkowa czy omdlenia (22). U kotów z ciężkim zwężeniem tętnicy płucnej początkowo występuje duszność wysiłkowa, później utrzymuje się ona również w spoczynku, koty są apatyczne i wykazują brak apetytu (11, 23, 24). Zwierzęta z zaawansowanym zwężeniem tętnicy płucnej są wyraźnie mniejsze niż zdrowe koty w miocie (9, 25).

W niektórych przypadkach stwierdza się wtórnie chłonkopiersie, które może występować jako powikłanie prawostronnej niewydolności serca u kotów. Jest to wynik wzrostu ciśnienia w układzie chłonnym, co powoduje poszerzenie pni limfatycznych i bez ich uszkodzenia wyciek chłonki do jamy opłucnej. Takie zjawisko nie występuje u psów, które w analogicznej sytuacji są w stanie wytworzyć połączenia pomiędzy naczyniami chłonnymi a żylnymi (25, 26, 27). Im cięższe zwężenie, tym wyższa śmiertelność (23). U zwierząt z wadami towarzyszącymi takimi, jak obecność otworu owalnego, ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej ...