Znieczulenie wziewne. Cz. I
Wartości przedstawione w tab. 1 miałyby pokrycie z praktyką, gdybyśmy znieczulali pacjentów tylko za pomocą anestetyku wziewnego i wykonywali bolesny zabieg − wtedy teoretycznie co najmniej połowa pacjentów znieczulanych w ten sposób nie powinna zareagować na nacięcie skóry. Takie postępowanie, czyli poddawanie pacjentów monoanestezji wziewnej do bolesnych zabiegów, jest niehumanitarne i niedopuszczalne! Niestety jest czasem stosowane, w szczególności u zwierząt, które mieszczą się w komorach indukcyjnych (drobne ssaki, zwierzęta „egzotyczne”). Poza tym wysokie stężenia stosowane w monoanestezji wziewnej mogą wywoływać szereg efektów ubocznych, nie tylko u pacjenta.

Aby uzyskać satysfakcjonującą głębokość znieczulenia z użyciem leku inhalacyjnego i zapewnić pacjentowi bezpieczeństwo, należy wziąć pod uwagę fakt, że na wartość MAC wpływ ma wiele czynników.
Najważniejszymi czynnikami, które pozwalają obniżyć wartość MAC, są:
- anestetyki iniekcyjne i gazy, np. podtlenek azotu. Wśród anestetyków iniekcyjnych używanych w weterynarii dużą rolę odgrywają ketamina i opioidy. Ketamina zmniejsza MAC o 50%, a fentanyl nawet o ponad 50%,
- wiek pacjenta − im pacjent starszy, tym mniejsze stężenie anestetyku wziewnego jest potrzebne do uzyskania odpowiedniego efektu. Pacjenci neonatologiczni i pediatryczni będą potrzebowali stosunkowo wyższych stężeń,
- ciepłota wewnętrzna pacjenta − w stanie hipotermii zapotrzebowanie na anestetyk wziewny znacznie maleje. Jeżeli znieczulenie trwa długo, a pacjent traci ciepło, jest to informacja dla lekarza, że należy obniżyć zawartość anestetyku wziewnego w mieszaninie anestetycznej. Odwrotnie jest w stanie hipertermii i gorączki − zapotrzebowanie na środek wzrasta. [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii