Zespół jałowego ziarniniaka/ziarniniaka ropnego u psów (SGPS) – czy na pewno „jałowego”?

Badania mikrobiologiczne

Głębokie posiewy tkankowe należy wykonać z bioptatów pobranych w sposób aseptyczny, a następnie zlecić badania hodowlane w warunkach tlenowych, beztlenowych, w kierunku grzybów i mykobakterii.

Leczenie

W przypadku SGPS odpowiedź na wprowadzone leczenie jest często zmienna osobniczo i na ogół trudno ją precyzyjnie przewidzieć. U pacjenta z podejrzeniem zespołu jałowego ziarniniaka/ziarniniaka ropnego uzasadnione jest przeprowadzenie próby terapeutycznej z tetracykliną i amidem kwasu nikotynowego (lub doksycykliną i amidem kwasu nikotynowego). Oba leki podaje się w dawce 250 mg, co 8 godz. – u psów, których masa ciała nie przekracza 10 kg i w dawce 500 mg/psa, co 8 godz. – u zwierząt ważących powyżej 10 kg. W przypadku zmian pojedynczych można podjąć próbę leczenia chirurgicznego – choć często zmiany pojawiają się ponownie.

U osobników ze zmianami mnogimi (a zatem w większości przypadków), o ile opisana wyżej próba terapeutyczna zakończyła się niepowodzeniem, można zastosować ogólnie działające glikokortykosteroidy w postaci prednizolonu lub prednizonu w dawkach immunosupresyjnych (2,2-4,4 mg/kg m.c., raz dziennie), które podaje się aż do uzyskania wyraźnej poprawy klinicznej (co zwykle trwa 7-14 dni). Następnie stopniowo obniża się dawkę, dążąc do całkowitego odstawienia leku. Niestety, ponad połowa psów chorujących na SGPS wymaga podawania glikokortykosteroidów w sposób przewlekły, co drugi dzień.

W sytuacjach, kiedy po glikokortykosteroidach poprawa jest mierna lub zwierzę nie toleruje tej [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas