Zespół Hornera jako zewnętrzny wyznacznik sprawności wegetatywnego układu współczulnego - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Wyszukaj w serwisie

Zespół Hornera jako zewnętrzny wyznacznik sprawności wegetatywnego układu współczulnego

Objawy kliniczne

Znając wyżej opisane podstawy neurologiczne, łatwiej jest nam zrozumieć istotę występujących objawów. Charakterystyczne jest to, że zazwyczaj zmiany są zlokalizowane jednostronnie, co poniekąd tuż po wejściu pacjenta do gabinetu może nasuwać podejrzenie obecności HS (2, 3). Podaje się cztery charakterystyczne symptomy, które zebrane w całość określa się terminem zespół Hornera (ryc. 1).

Zapadnięcie gałki ocznej

Jest ono uwarunkowane utratą napięcia okalających ją mięśni (mięśnie Müllera), w związku z czym mięsień wciągacz gałki ocznej stopniowo pociąga ją ku tyłowi oczodołu i powoduje niewielkiego stopnia zapadnięcie gałki ocznej.

Opadnięcie górnej powieki

Za główną przyczynę opadnięcia powieki, a w konsekwencji zwężenia szpary powiekowej w chorym oku, podaje się deficyt tonusu w mięśniu Müllera, który jest zlokalizowany m.in. w górnej powiece. Mimo że teoria ta ma uzasadnienie naukowe, niektórzy autorzy utrzymują wersję, że deficyt ten powstaje wtórnie do zapadnięcia gałki ocznej (9).

Wypadnięcie trzeciej powieki

Jednym z najczęściej zgłaszanych przez właścicieli objawów jest wypadnięcie trzeciej powieki. Jak wiemy, układ współczulny jest odpowiedzialny za stałe utrzymywanie trzeciej powieki w przyśrodkowym kącie oka (10). Dowiedziono, że upośledzenie tej funkcji może powstawać na drodze różnych mechanizmów. Najczęściej podaje się, że u psów pojawia się wtórnie do zapadnięcia gałki ocznej. W przypadku kotów istotną rolę odgrywa tu [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.
Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Masz aktywną subskrypcję?
Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas
Poznaj nasze serwisy