Zespół Hornera jako wyznacznik sprawności wegetatywnego... - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Wyszukaj w serwisie

Zespół Hornera jako zewnętrzny wyznacznik sprawności wegetatywnego układu współczulnego

Objawy kliniczne

Znając wyżej opisane podstawy neurologiczne, łatwiej jest nam zrozumieć istotę występujących objawów. Charakterystyczne jest to, że zazwyczaj zmiany są zlokalizowane jednostronnie, co poniekąd tuż po wejściu pacjenta do gabinetu może nasuwać podejrzenie obecności HS (2, 3). Podaje się cztery charakterystyczne symptomy, które zebrane w całość określa się terminem zespół Hornera (ryc. 1).

WWP_10_20_okulistyka_ZESPOL_HORNERA_RYC_1
Ryc. 1. Klasyczny zespół Hornera u 4-letniego kota, wtórnie po chirurgicznym usunięciu gruczolakoraka tarczycy. Widoczne wypadnięcie trzeciej powieki, zwężenie źrenicy, opadnięcie górnej powieki oraz zmniejszenie szpary powiekowej; ryc. archiwum autorki

Zapadnięcie gałki ocznej

Jest ono uwarunkowane utratą napięcia okalających ją mięśni (mięśnie Müllera), w związku z czym mięsień wciągacz gałki ocznej stopniowo pociąga ją ku tyłowi oczodołu i powoduje niewielkiego stopnia zapadnięcie gałki ocznej.

Opadnięcie górnej powieki

Za główną przyczynę opadnięcia powieki, a w konsekwencji zwężenia szpary powiekowej w chorym oku, podaje się deficyt tonusu w mięśniu Müllera, który jest zlokalizowany m.in. w górnej powiece. Mimo że teoria ta ma uzasadnienie naukowe, niektórzy autorzy utrzymują wersję, że deficyt ten powstaje wtórnie do zapadnięcia gałki ocznej (9).

Wypadnięcie trzeciej powieki

Jednym z najczęściej zgłaszanych przez właścicieli objawów [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.
Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Masz aktywną subskrypcję?
Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas
Poznaj nasze serwisy