Zastosowanie Zentonil Advanced w leczeniu niewydolności wątroby u psów

Omówienie uzyskanych wyników badań 

U wszystkich badanych zwierząt podczas terapii preparatem Zentonil Advanced nie stwierdzono żadnych skutków ubocznych. Preparat był dobrze tolerowany przez zwierzęta. U większości zwierząt preparat był rozdrabniany, mieszany z wodą i podawany strzykawką. U 3 z 8 zwierząt po podaniu preparatu występowało obfite ślinienie, co jest częstą reakcją u kotów na leki podawane doustnie.

U 4 z 8 przebadanych kotów aktywność AST przed podawaniem preparatu Zentonil Advanced mieściła się w zakresie norm referencyjnych. U pozostałych 4 po zastosowaniu preparatu stwierdzono istotne obniżenie wartości badanego parametru.

U wszystkich przebadanych kotów aktywność ALT przed podawaniem preparatu Zentonil Advanced była istotnie podwyższona. Po 3-tygodniowej terapii we wszystkich badanych przypadkach stwierdzono istotne obniżenie wartości badanego parametru.

U wszystkich przebadanych kotów aktywność ALP przed podawaniem preparatu Zentonil Advanced znacznie przewyższała wartości referencyjne. Po 3-tygodniowej terapii w 7 przypadkach stwierdzono istotne obniżenie wartości badanego parametru.

Podsumowanie

Choroby wątroby są często spotykanym problemem w praktyce weterynaryjnej małych zwierząt. W wielu przypadkach w początkowej fazie mają one przebieg bezobjawowy lub objawy są mało specyficzne (spadek apetytu, aktywności fizycznej, wymioty, biegunka), co utrudnia diagnostykę i może sugerować schorzenia innych narządów (dlatego ich rozpoznanie na podstawie danych z wywiadu i objawów klinicznych w większości przypadków jest niemożliwe). Dopiero w zaawansowanej fazie choroby, gdy uszkodzeniu ulegnie ponad 50% miąższu narządu, pojawiają się objawy specyficzne będące wynikiem zaburzenia funkcji hepatocytów (wodobrzusze, zaburzenia neurologiczne, żółtaczka, acholiczny kał). Diagnostyka schorzeń wątroby wymaga wykonania badania morfologicznego i biochemicznego krwi (AST, ALT, GGT, ALP, białko całkowite, albuminy, glukoza, amoniak, cholesterol, mocznik), na podstawie których można stwierdzić uszkodzenie hepatocytów oraz zaburzenia funkcji narządu, badania USG jamy brzusznej, ze szczególnym uwzględnieniem oceny miąższu, układu naczyniowego wątroby i dróg żółciowych, oraz w niektórych przypadkach biopsji i badania histopatologicznego wycinka wątroby. 

Dopiero na podstawie danych uzyskanych z pełnego badania klinicznego i badań dodatkowych można ocenić stopień uszkodzenia narządu i wdrożyć prawidłowe leczenie.

W Polsce dostępne są leki z grupy określanej jako hepatotropowe lub hepatoprotekcyjne, zawierające substancje, które mają na celu usprawnienie metabolizmu wątroby w przypadku zaburzeń jej funkcji. Przez bardzo długi okres w praktyce weterynaryjnej stosowano leki używane w medycynie ludzkiej. Wynikało to z braku dostępności na rynku preparatów weterynaryjnych stosowanych wyłącznie u zwierząt. Wskazanie do stosowania tych preparatów często nie jest jasno określone, ponieważ na podstawie informacji zawartych w ulotce często czytamy, że preparat może być stosowany np. w stłuszczeniu wątroby, zapaleniu lub marskości, co powoduje sprzeczność opinii co do efektywności działania tych leków. Dodatkowo prawidłowe dawkowanie preparatów ludzkich zwierzętom w wielu przypadkach jest bardzo trudne. Kolejnym ważnym argumentem przemawiającym za stosowaniem preparatów weterynaryjnych jest fakt, że układ pokarmowy zwierząt znacznie różni się od układu pokarmowego człowieka, przez co wchłanialność i przyswajalność leków są inne.