Zastosowanie techniki Minimalnie Inwazyjnej Osteosyntezy Płytowej (MIPO) w leczeniu złamań kości piszczelowej – opis metody i wstępne wyniki własne - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Zastosowanie techniki Minimalnie Inwazyjnej Osteosyntezy Płytowej (MIPO) w leczeniu złamań kości piszczelowej – opis metody i wstępne wyniki własne

Założeniem biologicznej stabilizacji złamań kości metodą osteosyntezy jest dążenie do zachowania unaczynienia w okolicy złamania (1). Konieczność preparacji tkanek wiąże się z uszkodzeniem ukrwienia okolicy przełomu, a bezpośrednia manipulacja odłamami może doprowadzać do uszkodzenia pierwotnego krwiaka, który ma podstawowe znaczenie dla gojenia złamania (2). Techniki otwartego pośredniego nastawiania złamań, jak chociażby technika „otwórz, ale nie dotykaj” (open, but do not touch – OBDNT), opierają się na założeniach osteosyntezy biologicznej. W technice otwartej pośredniej redukcji odłamów okolica złamania jest eksponowana w sposób standardowy, ale repozycja następuje poprzez manipulację odłamami poza obszarem przełomu. Taki sposób postępowania minimalizuje jatrogenne uszkadzanie okostnej i tkanek miękkich okolicy przełomu, co z kolei sprzyja szybkiemu zrostowi kostnemu (3).

Jedną z ostatnich modyfikacji biologicznego zespalania złamań u zwierząt jest stosowanie techniki małoinwazyjnej osteosyntezy płytowej. Technika zakłada wykonanie małych nacięć w skórze, proksymalnie i dystalnie względem przełomu. Pomiędzy tkankami miękkimi i powierzchnią kości (nad okostną) wykonywany jest tunel w celu wprowadzenia płyty. Następnie płyta wsuwana jest wzdłuż wcześniej przygotowanego tunelu. Śruby ortopedyczne umieszczane są przez uprzednio wykonane nacięcia w tkankach. W razie potrzeby wprowadzane są poprzez dodatkowe małe nacięcia wzdłuż przebiegu płytki (4). W MIPO zasadniczo stosuje się nastawianie odłamów metodą pośrednią zamkniętą „nie otwieraj” (Do not open – DNO), zatem chirurg w ogóle gołym okiem nie widzi przebiegu linii złamania, zdając się na efekt rozciągania złamanego odcinka kończyny i ewentualną manipulację odłamami przy użyciu kościotrzymaczy.

Procedura MIPO używana była w leczeniu złamań u ludzi przez wiele lat. W większości dotyczyła wieloodłamowych złamań kości długich, gdzie zastosowanie gwoździ śródszpikowych nie było możliwe ze względu na rodz...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy