Zastosowanie MRI w diagnostyce chorób serca u psów. Cz. II

Co oceniamy w MRI w ARVD?

W medycynie człowieka obrazowanie serca metodą rezonansu magnetycznego stało się już „złotym standardem” w rozpoznaniu i monitorowani pacjentów z ARVC (10) i skutecznie zastępuje biopsję endomiokardialną. Badanie to pozwala zarówno na rozpoznanie zaburzeń morfologicznych, jak i czynnościowych serca w tej chorobie. Sekwencje echa spinowego pozwalają na identyfikację charakterystycznych zmian w sygnale mięśnia sercowego: obecności hiperintensywnego sygnału tłuszczu, który w przebiegu choroby zastępuje prawidłowe miocyty, uogólnionego i ogniskowego zmniejszenia grubości ściany, a także obecności rozstrzeni. Techniki supresji tłuszczu, w których sygnał generowany przez tłuszcz ulega zniesieniu, pozwalają dodatkowo potwierdzić infiltrację mięśnia sercowego. Nową propozycją w diagnostyce ARVC jest MRI z tak zwanym opóźnionym wzmocnieniem po podaniu środka kontrastowego, które jest dokładniejsze w ocenie włóknienia mięśnia sercowego (10).

Obecnie w literaturze weterynaryjnej brak jest publikacji, które dokumentowałyby możliwość rozpoznania ARVC u psów in vivo, jednak w badaniach MRI przeprowadzonych pośmiertnie na sercach bokserów, które padły w wyniku ARVC, wykazano obecność nieprawidłowego, T1-hierintensywnego sygnału w części przednio-bocznej i okolicach stożka tętniczego komory prawej (11, 12). Pozwala to przypuszczać, że, podobnie jak ma to miejsce u ludzi, MRI pozwoli na wykazanie zmian morfologicznych w mięśniu sercowym u psów dotkniętych tą chorobą.

Wydaje się celowym prowadzenie badań w tym zakresie, aby już przyżyciowo i w sposób małoinwazyjny potwierdzić rozpoznanie arytmogennej kardiomiopatii prawej komory i wdrożyć najbardziej odpowiednie leczenie. Dlatego zwracamy się z prośbą do wszystkich lekarzy weterynarii o kierowanie psów rasy bokser z zaburzeniami rytmu serca lub poszerzeniem prawej komory na bezpłatne badania w ramach projektu naukowego.