Zastosowanie leków przeciwarytmicznych klasy I wg Vaughana Williamsa u psów

Fenytoina

Fenytoina ma ograniczone zastosowanie jako lek przeciwarytmiczny. Stosowana jest głównie w neurologii w leczeniu padaczki i z takim też wskazaniem zarejestrowana jest w medycynie człowieka. Używana bywa do terapii zaburzeń rytmu indukowanych przez digoksynę, jednak i w tym wypadku lekiem z wyboru jest lidokaina. Zalecane dawkowanie u psów to 30-50 mg/kg per os, trzy razy dziennie. Dostępna w preparacie Phenytoinum WZF w postaci tabletek 100 mg.

Właściwości farmakokinetyczne. Biodostępność fenytoiny u psów po podaniu doustnym wynosi ok. 40%. Wchłanianie fenytoiny z przewodu pokarmowego może być zwiększone, jeśli lek podawany jest z pokarmem. Wiązanie z białkami krwi u psów wynosi ok. 80%. Biologiczny okres półtrwania u dorosłych psów: 2-8 godz., u szczeniąt jest krótszy: ok. 1,5 godz. Fenytoina jest metabolizowana w wątrobie, głównie poprzez sprzęganie z kwasem glukuronowym. Przechodzi przez łożysko i do mleka. Wydalana jest przez nerki (9).

Fenytoina jest induktorem mikrosomalnych enzymów w wątrobie, co sprawia, że przyspiesza metabolizm innych, równocześnie stosowanych leków, ale nasila również swój własny metabolizm. Z tego powodu po ok. 7-9 dniach stosowania fenytoiny jej t1/2 ulega skróceniu (9).

Działania niepożądane występujące u psów to: anoreksja, wymioty, ataksja, sedacja (9). Fenytoina może hamować wydzielanie insuliny i hormonu antydiuretycznego (9). Podczas długotrwałej terapii należy monitorować funkcje wątroby, ze względu na możliwe działanie hepatotoksyczne (m.in.: wzrost stężenia ALT, ALP, spadek stężenia albumin w surowicy, przerost, martwica wątroby) (8, [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas