Zastosowanie leków przeciwarytmicznych klasy I wg Vaughana Williamsa u psów
Lidokaina
Lidokaina używana jest do eliminowania ostrych, zagrażających życiu zaburzeń rytmu pochodzenia komorowego. Posiada znikomy wpływ na przewodzenie w obrębie przedsionków, nie znajduje więc zastosowania w terapii większości tachyarytmii nadkomorowych. Wyjątkiem jest tachykardia przedsionkowa na tle zespołu Wolffa-Parkinsona-White’a (WPW), do której predysponowane są retrievery. Lidokaina, spowalniając przewodzenie oraz wydłużając okres refrakcji dróg dodatkowych, może powodować przerwanie częstoskurczu w tym mechanizmie (3). Problemem jednak w tym wypadku jest wycofanie doustnych analogów lidokainy – meksyletyny oraz flekainidu – używanych do kontynuacji terapii w warunkach pozaszpitalnych. Dowiedziono również skuteczności lidokainy w przywracaniu rytmu zatokowego w przypadkach migotania przedsionków indukowanego zwiększonym napięciem wagalnym (4).
Lidokaina dostępna jest jedynie w postaci roztworu do podań dożylnych, gdyż po podaniu doustnym jedynie jedna trzecia aktywnej postaci leku osiąga krążenie ogólne. To ogranicza jej zastosowanie wyłącznie do leczenia szpitalnego, najczęściej w okresie okołozabiegowym. Podawana dożylnie jest jednak doskonałym lekiem, charakteryzującym się szybkim początkiem działania, krótkim okresem półtrwania u psów oraz wysoką efektywnością. Po podaniu dożylnym w postaci bolusa działanie rozpoczyna się po ok. 2 min i trwa ok. 10-20 min.
Jeśli podawana jest w formie wlewu dożylnego, stężenie terapeutyczne leku osiągane jest po ok. 1-2 godz. Dlatego najczęściej terapię rozpoczyna się dożylnym podaniem dawki nasycającej (bolus), a kontynuuje, podając lek we wlewie dożylnym (8, 9). Możliwe jest podawanie domięśniowe, u psów co 1,5 godz., ale wykorzystywane jest jedynie u pacjentów, u których niemożliwe jest podanie [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
