Zasady stosowania antybiotyków w bakteryjnych chorobach skóry u zwierząt towarzyszących
Choroby skóry należą do najpowierzchowniejszych przyczyn konsultacji w praktykach małych zwierząt. Ropne zapalenia skóry uważane są za jedne z częstszych problemów w dermatologii weterynaryjnej. Szacuje się, że w przypadku psów problemy te stanowią 29% wszystkich przypadków konsultacji dermatologicznych. W przypadku kotów problem jest nieco rzadszy (ponad 11%), ale i tak powszechny (23). Wiele (o ile nie większość) przypadków tych zakażeń ma charakter wtórny w stosunku do innych czynników. Największa liczba spośród wszystkich zakażeń wtórnych występuje w grupie chorób alergicznych: w atopowym zapaleniu skóry, w alergii pokarmowej, w alergicznym pchlim zapaleniu skóry, ponadto ropne zapalenia skóry są powszechne jako powikłania w przypadkach nużycy, zespole Cushinga i niedoczynności tarczycy. Leczenie zakażeń bakteryjnych jest zawsze niezbędne niezależenie od tego, czy są to pierwotne, czy też wtórne piodermie.
Najczęstszym czynnikiem etiologicznym ropnych zapaleń skóry u zwierząt towarzyszących są gronkowce, a najistotniejszym jest Staphylococcus pseudintermedius, ponadto dosyć powszechne są zakażenia wywołane przez Staphylococcus schleiferi i Staphylococcus aureus oraz Staphylococcus epidermidis i Staphylococcus xylosus (8, 9, 13). Pierwszy z wymienionych jest komensalem skóry i błon śluzowych u psów, może powodować bardzo problematyczne w terapii zakażenia, oporne na wiele antybiotyków – metycylinooporne szczepy gronkowca (ang. methicyllin-resistant Staphylococcus pseudintermedius, MRSP).
W praktyce zdarzają się również metycylinooporne S. aureus (MRSA), szczególnie niebezpieczne u ludzi, oraz S. shleiferi (MRSS). W zdecydowanej większości przypadków ropne zapalenia skóry u psów są podatne i wrażliwe na leczenie podstawowymi antybiotykami β-laktamowymi. Inne, rzadziej izolowane gronkowce, jak S. epidermidis i S. xylosus, występują zwykle jako zakażenia współwystępujące z infekcjami S. pseudintermedius. Podobnie pałeczka ropy błękitnej (Pseudomonas aeruginosa) i paciorkowiec Streptococcus canis, rzadko stwierdzane u psów, izolowane są głównie z zakażeń mieszanych. Zakażenia, w których występuje wyłącznie pałeczka, stwierdza się w około 30% przypadków (2, 3, 7, 10, 11).
Właściwe zastosowanie antybiotyków w dermatologii weterynaryjnej [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
