Zaparcia u kotów

Leczenie

W terapii zaparć u kotów można stosować następujący schemat postępowania:

1. Ustalić stopień i rodzaj odwodnienia zwierzęcia i wyrównać ewentualne zaburzenia elektrolitowe

W zależności od potrzeby można stosować 0,9% NaCl, płyn Ringera lub PWE.

2. Ewakuacja kału z okrężnicy

Stosuje się wlewy doodbytnicze ciepłego roztworu wody i parafiny w równych stosunkach. Jest to dobre połączenie, gdyż parafina działa na masy kałowe z zewnątrz, dając poślizg, natomiast woda, przechodząc do środka, rozmiękcza je. Można także stosować wlewy soli fizjologicznej lub laktulozy (5-10 ml/kg m.c.). Z doświadczeń własnych wynika, że bardzo dobre rezultaty daje doodbytnicze stosowanie preparatu ENEMA zawierającego fosforan sodu (wg efektu działania).

W niektórych przypadkach lewatywa nie wystarcza do opróżnienia okrężnicy, trzeba wtedy ewakuować kał manualnie. Istnieje bardzo wiele praktycznych sposobów, znanych doskonale lekarzom praktykom: masowanie powłok brzusznych, rozdrobnienie i przesuwanie kału w stronę prostnicy palcem lub kleszczykami. Ważne, by manewry te przeprowadzane były w sposób delikatny, tak, by ograniczyć uszkodzenie śluzówki jelita grubego – ranki i mikrourazy powodują przenikanie bakterii i toksyn do krwiobiegu, pogarszając stan pacjenta.

Po oczyszczeniu jelita zwykle stosuje się łagodne środki przeczyszczające: olej parafinowy (5-10 ml dziennie w 3-5 podaniach), laktulozę (0,2 mg/kg m.c., 3 razy dziennie), bisakodyl (w dawce jednorazowej 5 mg na kota). W literaturze wspomina się także o stosowaniu leków prokinetycznych, takich jak cizaprid (0,1-0,5 mg/kg m.c., 2-3 razy dziennie) (1, 3, 6).

3. Antybiotykoterapia i leki przeciwbólowe

Z doświadczeń własnych wynika, że podawanie leków z tych grup jest niezwykle ważne. Wynika to, po pierwsze, z tego, że, jak wspomniano, ewakuacja kału wiąże się z urazami błony śluzowej, a po drugie – podawanie antybiotyków w dużej dawce likwiduje pałeczki jelitowe produkujące gaz. Autorzy prezen...