Zaparcia u kotów

Czynniki chorobowe

Praktycznie w każdym przypadku odwodnienia oraz niedrożności mechanicznej i czynnościowej jelit możemy spodziewać się wystąpienia zaparcia. Niedrożności mechaniczne mogą być powodowane przez ciała obce lub, występujące najczęściej w okrężnicy, guzy różnego pochodzenia, ropnie, przerośnięty gruczoł krokowy oraz zmiany pourazowe – zbliznowacenia i nieprawidłowo zrośnięte kości.

Niedrożności czynnościowe dotyczą osłabienia motoryki okrężnicy w przypadku:

hipokaliemii lub hiperkalcemii, zaburzenia funkcji układu autonomicznego (tzw. dysautonomia kotów) oraz uszkodzeń nerwów i końcowego odcinka rdzenia kręgowego.

Zaparcie może powstać także na tle jatrogennym, najczęściej jako skutek podawania niektórych leków (opioidy, leki antycholinergiczne).

Zespół okrężnicy olbrzymiej, opisany już na łamach „Weterynarii w Praktyce”, jest ciekawą jednostką chorobową, w której zarówno przyczyną, jak i objawem są zaparcia. Megacolon pojawia się najczęściej w następstwie źle leczonego zaparcia przewlekłego, ale może być także następstwem serii powtarzających się zaparć lub mieć podłoże idiopatyczne. Istotą schorzenia jest uszkodzenie struktury i zahamowanie motoryki okrężnicy na skutek zwyrodnienia mięśniówki ściany okrężnicy i nerwów odpowiedzialnych za jej motorykę. Odwodnione masy kałowe, zwiększając stale swoją objętość, powodują rozszerzenie tego odcinka jelit. W wyniku czego okrężnica staje się wiotkim workiem wypełnionym twardym, suchym kałem (2, 5).

Etiopatogeneza i objawy zaparć

Niezależnie od przyczyny przebieg schorzenia jest z reguły taki sam. Masy kałowe zalegające okrężnicę ulegają odwodnieniu, stają się suche, twarde, zatykają jelito, uniemożliwiając pasaż treści pokarmowej. W przypadku kotów stale pobierających pokarm objętość mas kałowych stale rośnie, a stan ogólny zwierzęcia szybko się pogarsza. Jeśli nie podejmiemy terapii może dojść do sytuacji, w której średnica mas kałowych będzie większa niż wpust miednicy, wtedy d...