Zaparcia u kotów

Dorosły kot, bez problemów zdrowotnych, zwykle oddaje kał raz dziennie. Częstość wypróżniania zmienia się w zależności od rodzaju karmy oraz ilości wypijanej wody. O zaparciu (łac. constipatio) mówimy, gdy przerwa w oddawaniu kału jest dłuższa niż 1 dzień. Z klinicznego punktu widzenia można mówić o zaparciu tzw. „prostym”, w przebiegu którego nie występują objawy ogólne, oraz zaparciu przewlekłym, trwającym ponad 3 dni, gdzie widoczny jest zły stan ogólny zwierzęcia.

Przyczyny

Zaparcia mogą być wynikiem chorób jelit lub skutkiem zaburzeń ogólnoustrojowych. Często również przyczynami braku wypróżniania są: zaniedbania w utrzymaniu zwierzęcia, błędy dietetyczne lub zaburzenia behawioralne. Przyjmuje się, że przyczynami zaparć mogą być czynniki:

behawioralno-środowiskowe,dietetyczne,chorobowe.

Czynniki behawioralno-środowiskowe

Wiadomo, że różnego rodzaju sytuacje stresowe, zwłaszcza dotyczące kuwety (nowa kuweta, inny rodzaj żwirku, nowa lokalizacja, brudna kuweta), przemeblowania, przeprowadzki, wprowadzenie nowych domowników, zmiana trybu życia, mogą być przyczynami zaparć. Predysponowane do tego zaburzenia są koty długowłose, jeśli są zbyt rzadko czesane. Koty te podczas toalety „zlizują” znaczne ilości sierści, nadmiar włosów może prowadzić do powstawania pilobezoarów, które zalegają w przewodzie pokarmowym i zatykają jego światło. Do czynników behawioralno-środowiskowych zaliczamy także: brak aktywności ruchowej, otyłość, zaawansowany wiek oraz skłonności osobnicze.

Czynniki dietetyczne

Koty, pomimo udomowienia, pozostały bezwzględnymi mięsożercami. Mając to na uwadze, wielu właścicieli zapewnia im karmę bogatą w białko i tłuszcze, ubogą zaś w węglowodany i włókno. Decydując się na dietę domową, złożoną najczęściej z mięsa i ryb, opiekunowie nie są w stanie zbilansować diety swojego kota, co skutkuje zaburzeniem pasażu – treść pokarmowa zbija się w twarde kule i zatyka światło jelit. Podobny skutek ma niedostateczne pobieranie wody pr...