Zakażenia bakteriami wieloopornymi – metody leczenia
Enterokoki
Te Gram-dodatnie ziarniaki, uznawane od dawna za źródło zakażeń wewnątrzszpitalnych, sprawiają coraz więcej problemów również w weterynarii.
Zachowanie najczęściej izolowanych szczepów, tj. Enterococcus faecalis i Enterococcus faecium, jest mocno zróżnicowane. Znacznie częściej izolowane są szczepy Enterococcus faecalis, natomiast szczepy Enterococcus faecium zdecydowanie częściej wykazują lekooporność. Do tej pory izolowane enterokoki wykazywały wrażliwość na penicylinę G, ampicylinę i amoksycylinę, lecz również w weterynarii obserwuje się rosnącą oporność enterokoków na cefalosporyny i fluorochinolony. Szczepy te wykazują również często oporność na sulfonamidy łączone z trimetoprimem lub antybiotykami makrolidowymi. Mimo faktu, iż enterokoki nadal wykazują wrażliwość na fluorochinolony, ta grupa antybiotyków nie jest dobrą alternatywą. Potwierdza to medycyna ludzka, gdyż w związku z zastosowaniem inhibitorów gyrazy i cefalosporyn, które z zasady są mało skuteczne, obserwuje się znaczny wzrost wskaźnika wewnątrzszpitalnych zakażeń enterokokami W weterynarii trend ten nie jest na razie obecny.
W przypadku wyizolowania enterokoków wrażliwych na penicylinę G ze względu na łatwą aplikację zaleca się stosowanie ampicyliny lub amoksycyliny w możliwie jak najwyższej dawce.
W ciężkich zakażeniach należy połączyć antybiotyk ß-laktamowy z aminoglikozydem., W zakażeniach przyrannych, infekcjach dróg moczowych i w zapaleniach otrzewnej, w których oprócz enterokoków wyizolowano również inne bakterie, np. bakterie Gram-ujemne lub bakterie beztlenowe, w pierwszej kolejności zaleca się leczenie zakażeń tymi ostatnimi w oparciu o sporządzony wcześniej antybiogram. Posiadane przez nas doświadczenie w tym zakresie pokazuje, iż w takich wypadkach [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii
