Zaburzenia rozrodu u jaszczurek

Diagnozowanie zaburzeń dotyczących układu rozrodczego bywa skomplikowane. Podstawą są znajomość biologii danego gatunku i dokładny wywiad środowiskowo-żywieniowy. Opiekunowie jaszczurek utrzymywanych pojedynczo, jako zwierzęta towarzyszące, często nie znają nawet płci swojego zwierzęcia i nieświadomie mogą lekarza wprowadzić w błąd. Dodatkowo nie wszyscy wiedzą, że dobrze odżywiona samica utrzymywana bez kontaktu z samcem może próbować składać jaja (niezapłodnione). U takich samic znacznie częściej diagnozujemy przedowulacyjne zatrzymanie pęcherzyków. Podczas badania klinicznego delikatna palpacja pozwala na wyczucie w jamie ciała kulistych lub owalnych tworów, co może dawać przypuszczenie, że mamy do czynienia z obecnością jaj, dojrzałych pęcherzyków lub różnego tła patologii związanych z układem rozrodczym. Niekiedy wystarczające będzie badanie RTG, jednakże w większości przypadków musimy się posiłkować biochemicznym badaniem krwi oraz badaniem USG. Diagnostyka ultrasonograficzna jest niezbędna, gdy podejrzewamy, że mogło dojść do zmian patologicznych na jajnikach, takich jak: cysty, stan zapalny, zwapnienia pęcherzyków. Biochemiczne badanie krwi pozwala na różnicowanie przedowulacyjnej stazy pęcherzyków oraz zaparcia jaj. W przypadku zaparcia jaj mamy do czynienia ze wzrostem poziomu kwasu moczowego, fosforu i cholesterolu, przy zatrzymaniu pęcherzyków zazwyczaj poziom kwasu moczowego jest 2 razy wyższy niż w przypadku zatrzymania jaj, podwyższony jest poziom wapnia. Należy pamiętać, że stężenia wapnia fosforu i kwasu moczowego zmieniają się także w przebiegu chorób nerek (11). Dodatkowym badaniem, które powinniśmy wykonywać rutynowo, jest parazytologiczne badanie kału. Inwazje pasożytnicze wpływają na kondycję ogólną samicy, a co za tym idzie – na płodność i plenność. Stany zapalne jelit wywołane przez pasożyty mogą zaburzać metabolizm wapnia i pośrednio proces składania jaj.

Podejmując decyzję o sposobie terapii, musimy bezwzględnie brać pod uwagę stan...