Zaburzenia krzepnięcia u małych zwierząt. Cz. II. Rozpoznawanie zaburzeń hemostazy wtórnej - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Wyszukaj w serwisie

Zaburzenia krzepnięcia u małych zwierząt. Cz. II. Rozpoznawanie zaburzeń hemostazy wtórnej

Przyczyny

Zaburzenia hemostazy wtórnej mogą mieć tło dziedziczne lub nabyte (tab. 2). Uważa się, że zaburzenia dziedziczne ujawniają się najczęściej w ciągu pierwszych 6-12 miesięcy zwierzęcia, zaś nabyte dotyczą głównie osobników dorosłych i w podeszłym wieku. Zarówno choroby dziedziczne (np. hemofilia), jak i zaburzenia nabyte (np. niedobór witaminy K) mogą prowadzić do wystąpienia spontanicznych krwotoków, trzeba jednak pamiętać, że niektóre zaburzenia dziedziczne o łagodnym przebiegu mogą ujawnić się dopiero po urazie lub w trakcie zabiegu chirurgicznego (np. niedobór czynnika VII, do którego rasą predysponowaną są beagle) (3).

Tab. 2. Wybrane przyczyny zaburzeń hemostazy wtórnej

Diagnostyka laboratoryjna

Dwa najpowszechniejsze oznaczenia wykonywane u psów i kotów z zaburzeniami hemostazy wtórnej to badanie czasu protrombinowego PT (ang. prothrombin time) i czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji aPTT (ang. activated partial thromboplastin time) (ryc. 2). Zamiennie z aPTT wykonuje się czasem badanie czasu krzepnięcia po aktywacji ACT (ang. activated clotting time), określa ono bowiem dokładnie te same elementy szlaku krzepnięcia (szlak wewnątrzpochodny i wspólny), uważa się je jednak za mniej czułe niż aPTT (ACT może być na przykład wydłużone, jeśli liczba płytek krwi < 40 000/µl) (3).

Do oceny szlaku zewnątrzpochodnego i wspólnego służy badanie PT. Jego modyfikacją jest test PIVKA (ang. Proteins Induced by Vitamin K Antagonism), czyli oznaczenie białek indukowanych niedoborem witaminy K lub jej antagonizmem.

Wykorzystuje ono tromboplastynę tkankową, czyli czynnik zaangażowany w zewnątrzpochodny szlak krzepnięcia, a zatem wartość tego oznaczenia będzie zmieniona nie tylko u pacjenta po zatruciu rodentycydami antykoagulacyjnymi (antagoniści witaminy K), ale również u zwierzęcia z każdym zaburzeniem szlaku zewnątrz­pochodnego lub drogi wspólnej kaskady krzepnięcia (np.: chorobą wątroby, wrodzonym niedoborem czynnika VII czy DIC – z...

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.
Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Masz aktywną subskrypcję?
Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas
Poznaj nasze serwisy