Wyłysienia i przerzedzenia ekstensywne

Badania dodatkowe

Pierwszym z badań dodatkowych, jakie należy wykonać po przeprowadzeniu wywiadu i badania klinicznego u kota z objawami świądu, jest badanie w świetle lampy Wooda. Badanie to przydatne jest w przypadku rozpoznania dermatofitoz. W przebiegu tej choroby świąd nie jest objawem bardzo typowym i bardziej charakterystyczne są wyłysienia miejscowe, wieloogniskowe w różnych okolicach ciała lub czasami właśnie wyłysienia ekstensywne. Fluorescencja zainfekowanych włosów w świetle ultrafioletowym ma zwykle barwę „zielonego jabłuszka”, możliwa jest jednak barwa żółto-zielona lub niebiesko-zielona (szczególnie u kotów długowłosych).

Fluorescencję wykazują głównie dermatofity z rodzaju Microsporum, a jedynym dermatofitem z rodzaju Trichophyton, który ma takie właściwości, jest T. schoenleinii fluoryzujący na kolor matowo-zielony (zakażenie nim jest jednak mało prawdopodobne). Ponieważ fluorescencja związana jest z obecnością metabolitów dermatofitów (metabolity tryptofanu), nie jest ona widoczna we wczesnych fazach zakażenia. Metoda ta nie jest w 100% czuła, stąd należy ją traktować jako metodę obarczoną błędem fałszywie ujemnym diagnostycznie. Stwierdzenie fluorescencji wskazuje na grzybicę, podczas gdy jej brak nie wyklucza rozpoznania zakażenia dermatofitami.

Kolejnym nieskomplikowanym badaniem w diagnostyce wyłysienia i ocenie mechanizmu ich powstawania jest wykonanie mikroskopowego badania włosów, w celu stwierdzenia, czy dochodzi do uszkodzenia ich struktury, powodowanego nadmiernym wylizywaniem skóry (ryc. 4). Zjawisko takie występuje w przypadku chorób przebiegających ze świądem w ektoparazytozach i alergiach, ale również podłożem mogą być dermatozy psychogenne, nadczynność tarczycy, ból trzewny (zapalenie pęcherza moczowego) lub układu ruchu (np. okolicy kręgosłupa)....