Wybrane choroby skóry szczeniąt

Należy pamiętać, że według obowiązującego prawa każdy lekarz weterynarii powinien stosować leki według kaskady dawkowania. Leki nie mające rejestracji dla danego gatunku mogą być używane wyłącznie wtedy, gdy leki posiadające rejestrację okazały się nieskuteczne. Obecnie (mimo braku rejestracji dla psów) lekiem najczęściej używanym jest iwermektyna stosowana w stężeniu 1%, codziennie, doustnie, w dawce 0,2-0,6 mg/kg m.c. Należy pamiętać, że u niektórych ras wystąpić może mutacja genu MDR1 i podanie iwermektyny może okazać się śmiertelne dla pacjenta.

Doramketyna, stosowana przez wielu lekarzy, również może okazać się skuteczna, jednak cechuje się większą liczbą skutków ubocznych, jest gorzej tolerowana przez psy. Istnieje możliwość zastosowania oksymu milbemycyny w dawce 0,5 do 2 mg/kg m.c. doustnie co 24 godziny. Niestety na rynku polskim nie ma preparatu z czystą milbemycyną (7). Według najnowszych doniesień przedstawionych na Europejskim Kongresie Dermatologicznym w Krakowie we wrześniu 2015 roku skuteczny w leczeniu może okazać się fluralaner podawany w dawce i częstotliwości zalecanej przez producenta. Leczenie z reguły jest długotrwałe i mogą pojawiać się nawroty, aby im zapobiegać, należy właściwie prowadzić jego kontrolę. Zeskrobiny kontrolne powinny być wykonywane co 3-4 tygodnie w celu określenia postępu leczenia.

Obecność martwych dorosłych nużeńców oraz braku form młodocianych oraz jaj świadczy o prawidłowym przebiegu leczenia. Ponieważ cofnięcie się objawów klinicznych następuje szybciej niż całkowita eliminacja roztoczy ze skóry, istotne jest, aby terapia trwała jeszcze około miesiąca po uzyskaniu dwóch ujemnych zeskrobin wykonanych w odstępie minimum 2-3-tygodniowym. Przy postaci uogólnionej rokowanie jest dobre do umiarkowanego/ostrożnego, a właściciel musi zostać poinformowany o długotrwałej terapii.

Dermatofitoza

Grzybica skóry wywoływana jest głównie przez grzyby keratofilne z rodzaju Microsporum, Trichophyton, rzadko Epidermoph...