Wpochwienie żołądkowo-przełykowe u psów i kotów

Rozpoznawanie zmian patologicznych rozwijających się w przełyku u psów i kotów jest stosunkowo proste, gdyż zwierzęta wykazują wówczas objawy kliniczne, takie jak np.: wymioty rzekome, bolesne połykanie, utrudnione połykanie, częste połykanie i nadmierne ślinienie się. Jednak określenie konkretnej jednostki chorobowej wywołującej wyżej wymienione objawy kliniczne w większości przypadków nie jest już takie łatwe i wymaga przeprowadzenia wielu dodatkowych badań diagnostycznych obejmujących: badania laboratoryjne krwi, badanie radiologiczne przeglądowe i kontrastowe oraz badanie endoskopowe przedniego odcinka przewodu pokarmowego. Jedną z chorób przełyku wywołujących objawy kliniczne zaburzeń połykania, wymagającą do rozpoznania wielu badań dodatkowych (zwłaszcza technik obrazowych) oraz często szybkiego zastosowania odpowiedniego postępowania terapeutycznego, jest wpoch­wienie żołądkowo-przełykowe (14).

Wpochwienie żołądkowo-przełykowe (syn. wgłobienie żołądkowo-przełykowe) jest chorobą polegającą na wpukleniu się części lub całego żołądka do części piersiowej przełyku bez doczaszkowego przemieszczenia połączenia żołądkowo-przełykowego. W niektórych przypadkach wraz z żołądkiem do światła przełyku mogą przedostawać się inne narządy jamy brzusznej, takie jak: śledziona, trzustka, dwunastnica, wątroba i sieć większa (2, 3, 6, 9, 11, 14, 15, 18, 19).

Wpochwienie żołądkowo-przełykowe do chwili obecnej zostało opisane u ludzi dorosłych i dzieci (rzadziej), psów, kotów domowych, lamparta plamistego (Panthera pardus) i jeża pigmejskiego (Atelerix albiventris). Wśród zwierząt towarzyszących człowiekowi choroba ta występuje rzadko, przy czym opisywana jest częściej u psów niż u kotów. Wśród psów do wystąpienia choroby predysponowane są zwierzęta w wieku do jednego roku życia (najczęściej młodsze niż 3 miesiące), ras dużych i średnich, szczególnie samce rasy owczarek niemiecki (2-4, 7, 11, 12, 14, 18).

Potwierdzają to obserwacje Werthern i wsp., 1996 (19), którz...